Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

Sekcja do spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Stolarska

Protokolant: sekr. sąd. Tomasz Łukowicz

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2019 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa K. K.

przeciwko W. G. (1)

o zapłatę

I zasądza od pozwanej W. G. (1) na rzecz powoda K. K. kwotę 146,20 zł (sto czterdzieści sześć 20/100 złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 31 sierpnia 2018 roku do dnia zapłaty,

II zasądza od pozwanej W. G. (1) na rzecz powoda K. K. kwotę 137,00 zł (sto trzydzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować i zakreślić w rep. C

2.  przedłożyć z wpływem lub za 30 dni

UZASADNIENIE

K. K., prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w S. pozwem z dnia 31 sierpnia 2018 r. wniosła o zasądzenie od W. G. (1) kwoty 146,20 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi dla tej kwoty od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. Powódka wskazała, że w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w zakresie transportu lądowego, w tym zarządzania parkingami, na podstawie umowy nr (...) z dnia 1 kwietnia 2016 r. zawartej z Szpitalami Wojewódzkimi w (...) Sp. z o.o. zarządza parkingami położonymi przy ul. (...) w G.. Powódka wskazała, że poprzez wjazd na teren parkingu pomiędzy kierowcą pojazdu a zarządzającym parkingiem zawarta zostaje umowa najmu miejsca parkingowego na warunkach określonych w Regulaminie Parkingu oraz na podstawie przepisów prawa cywilnego. K. K. oświadczyła, że pozwana będąca właścicielką samochodu osobowego marki D. o numerze rejestracyjnym (...) zaparkowała ww. pojazd na parkingu położonym przy ul. (...) w G., wobec czego w następstwie wjazdu ma parking winna uiścić opłatę parkingową w wysokości zależnej od planowanego czasu postoju, a w razie uprzedniego nieuiszczenia opłaty parkingowej także opłatę dodatkową. Powódka podkreśliła, że parking zarządzany przez nią był należycie oznakowany, a regulamin korzystania z miejsc postojowych był dostępny dla najemców, wobec czego w następstwie nieuiszczenia przez pozwaną opłaty, kontrolerzy (...) (dalej Trójmiejskiej Karty Parkingowej) umieścili wezwanie do zapłaty przy przedniej szybie pojazdu należącego do W. G. (1). Wezwanie do zapłaty pozostało jednak bez odpowiedzi. Na dzień wniesienia pozwu należność wynikająca z ww. umowy wynosi łącznie 146,20 zł, w tym kwota 95,00 zł tytułem opłaty dodatkowej, kwota 30,40 zł tytułem kosztów uzyskania danych pojazdu z Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców oraz łącznie kwota 20,80 zł tytułem kosztów dwóch wezwań do zapłaty. W tym stanie rzeczy powództwo stało się uzasadnione i konieczne.

(pozew k. 3 - 6)

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 11 października 2018 r. sygn. akt: I 1 Nc 6435/18 Sąd Rejonowy w Gdyni uwzględnił powództwo w całości.

(nakaz zapłaty z dnia 11 października 2018 r. – k. 24)

W sprzeciwie od nakazu zapłaty z dnia 8 listopada 2018 r. W. G. (1) oświadczyła, że w dniu 25 maja 2016 r. przyjechała na parking położony przy ul. (...) w G. oraz zaparkowała samochód za jednym z budynków szpitala na piaszczystym terenie, w którego nawietrzni występowały liczne dziury, po czym udała się na zabieg. Pozwana podkreśliła, że w tym okresie przyjeżdżała do szpitala codziennie, a w jej ocenie nie zaparkowała pojazdu na parkingu, co wynika z faktu, że miejsce w którym pozostawiła samochód nie było zabezpieczone, a także dodała, że zostawiła samochód w trawie pod krzewami albowiem na oznakowanym parkingu nie było już miejsca. Pozwana oświadczyła także, że po znalezieniu wezwania do zapłaty za wycieraczką przedniej szyby jej samochodu podjęła próbę wyjaśnienia sytuacji, jednak ostatecznie postanowiła nie uiścić należnej opłaty, dowiedziawszy się, że pozostawienie pojazdu na całym terenie parkingu, a nie tylko na wyznaczonych miejscach parkingowych, wiąże się z koniecznością uiszczenia należnej opłaty na rzecz zarządzającego. Pozwana potwierdziła, że w dniu 25 maja 2016 r. wjechała na teren szpitala przy ul. (...) w G., jednak nie zaparkowała na wyznaczonym miejscu parkingowym, a miejscu nieoznaczonym tablicami i nieutwardzonym, wobec czego nie jest obowiązana do uiszczenia opłaty. Pozwana dodała na marginesie, że parkując poza miejscem oznakowanym jako parking miejski również nie uiszcza opłaty.

sprzeciw z dnia 8 listopada 2018 r. (k. 26 – 29)

W piśmie procesowym z dnia 11 marca 2019 r. powódka podtrzymała dotychczasowe stanowisko, podkreślając, że parking jest należycie oznakowany, a pozwana wjeżdżając na teren parkingu winna zapoznać się z udostępnionym regulaminem, skoro zdecydowała się skorzystać z najmu miejsca parkingowego na zasadach w tym regulaminie opisanych. Powódka oświadczyła, że pozwana w istocie zaparkowała samochód w miejscu o nieutwardzonym podłożu i nieoznakowanym liniami poziomymi, jednak teren parkingu stanowi prywatną strefę parkowania, w związku z czym oznakowanie miejsca nie jest wymagane, a wszystkie miejsca postojowe, w rozumieniu regulaminu parkingu są płatne.

(pismo procesowe powódki z dnia 11 marca 2019 r. – k. 40)

W toku rozprawy w dniu 11 kwietnia 2019 r. W. G. (2) oświadczyła, że pobieranie opłat za korzystanie z parkingu szpitala jest w jej ocenie nieetyczne, a ona sama nie zapoznaje się z regulaminem parkingu każdorazowo ze względu na stan zdrowia. Pozwana podkreśliła także, że nie zamierza w dalszym ciągu kwestionować roszczenia, a jej stanowisko ma na celu jedynie przybliżenie metod działania powódki.

(protokół rozprawy z dnia 11 kwietnia 2019 r. – k. 44)

Sąd ustalił i zważył co następuje:

K. K. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu lądowego, w tym zarządzania parkingami. Na podstawie umowy nr (...) z dnia 1 kwietnia 2016 r. zawartej z Szpitalami Wojewódzkimi w (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością pozwana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zarządza parkingami położonymi przy ul. (...) w G..

niesporne, a nadto wydruk (...) powódki oraz zawiadomienie o zmianie nazwy oraz siedziby powódki (k. 8, 11), umowa nr (...) z dnia 1 kwietnia 2016 r. (k. 14)

Z punktów 2.3 i 2.4 regulaminu parkingu położonego przy ul. (...) w G. zarządzanego przez K. K. wynika, że miejsce parkingowe jest miejscem parkowania na terenie parkingu, a także każdym innym miejscem parkowania na terenie szpitala, natomiast korzystającym z parkingu jest najemca miejsca parkingowego będący kierowcą właścicielem lub posiadaczem pojazdu, który wjeżdża na teren szpitala i parkuje pojazd na terenie parkingu, bądź innym miejscu na terenie szpitala. Z punktów 4.1. i 4.4 ww. regulaminu wynika, że korzystający z parkingu jest obwiązany uiścić opłatę parkomatową dotyczącą terenu parkingu i każdego innego dozwolonego miejsca zaparkowania pojazdu na terenie szpitala odpowiednio do danego planowanego czasu postoju, według wskazań wynikających z informacji umieszonej na parkomacie, natomiast kierowca jest obowiązany umieścić bilet parkingowy pod przednią szyba pojazdu w miejscu dobrze widocznym z zewnątrz pojazdu. W następstwie uiszczenia opłaty dodatkowej w terminie przekraczającym 14 dni licząc od dnia wystawienia pierwszego wezwania do zapłaty zarządzający parkingiem jest uprawniony do naliczenia tejże opłaty w wysokości 105 zł, co wynika z punktu 8.1.1.4. oraz do naliczenia należności w wysokości dwukrotności aktualnej opłaty za list polecony obowiązujący u operatora pocztowego za przygotowanie oraz doręczenie wezwania do zapłaty za pośrednictwem operatora pocztowego zgodnie z punktem 8.1.1.8 i 8.1.1.9. Nadto na podstawie punktu 10.2 ww. regulaminu, właściciel pojazdu, w sytuacji nie dokonania płatności za parking w terminie wskazanym w pierwszym wezwaniu do zapłaty zostanie obciążony kosztami pozyskania danych właściciela pojazdu z Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców. Regulamin parkingu jest dostępny przy wjeździe na teren parkingu oraz do wglądu u obsługi parkingu.

niesporne, a nadto regulamin parkingu położonego przy ul. (...) w G. (k. 12 - 13)

W dniu 25 maja 2016 r. W. G. (1), kierująca samochodem osobowym marki D. o numerze rejestracyjnym (...), zaparkowała ww. pojazd na terenie Szpitala położonego przy ul. (...) w G. nie uiszczając należnej opłaty. W następstwie powyższego około godziny 10:03 w dniu 25 maja 2016 r. kontroler (...) umieścił za wycieraczką, przy przedniej szybie pojazdu W. G. (3) wezwanie do zapłaty o numerze (...), z pouczeniem, że nieuiszczenie opłaty za parkowanie skutkuje powstaniem obowiązku uiszczenia opłaty dodatkowej w wysokości wskazanej w tymże wezwaniu.

niesporne, a nadto informacja z Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców (k. 15 - 16) fotografie samochodu pozwanej wraz z wezwaniem do zapłaty z dnia 25 maja 2016 r. (k. 17 – 18 )

Pismem z dnia 21 czerwca 2017 r. K. K. wezwała W. G. (1) do zapłaty kwoty 135,80 zł tytułem opłaty dodatkowej oraz kosztów windykacji i kosztów korespondencji. Pismem z dnia 18 stycznia 2018 r. K. K. ostatecznie wezwała W. G. (1) do zapłaty kwoty 146,20 zł. Wezwania te pozostały bez odpowiedzi.

niesporne, a nadto ponowne wezwanie do zapłaty wraz z informacją o nadaniu przesyłki (k. 19 - 20), ponowne wezwanie do zapłaty wraz z informacją o nadaniu przesyłki (k. 21 - 22)

Powyższy stan faktyczny, który był między stronami niesporny, Sąd ustalił na podstawie wyżej wskazanych dowodów z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową w toku postępowania. Dowody z dokumentów uznane zostały za wiarygodne w całości, albowiem nie budziły one zastrzeżeń Sądu, co do autentyczności i prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, nadto nie były kwestionowane przez stronę przeciwną. Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnoszą do sprawy żadnych nowych istotnych okoliczności.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z treścią art. 659 kc przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. Sposób, w jaki rzecz ma być używana, strony mogą określić w umowie najmu. W okolicznościach niniejszej sprawy sposób używania rzeczy polegał na używaniu placu jako parkingu dla samochodów. Przedmiotem najmu nie musi być cała rzecz, ale może nim być jej część składowa, wobec czego w okolicznościach niniejszej sprawy stwierdzić należy, że przedmiotem najmu było miejsce parkingowe na parkingu. Umowa o pozostawieniu samochodu na parkingu jest z reguły umową najmu miejsca parkingowego zawartą w sposób konkludentny, mającą na celu pozostawienie przez kierowcę pojazdu na pewien czas bez elementów chronienia przez prowadzącego parking przed uszkodzeniem lub kradzieżą.

Przekładając powyższe rozważania na okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż W. G. (1) w dniu 25 maja 2016 r. wjechała na teren parkingu położonego przy ul. (...), którego zarządcą była K. K. działająca na postawie umowy łączącej ją ze Szpitalami Wojewódzkimi w (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Stwierdzić zatem należy, że poprzez wjazd na parking i pozostawienie tam samochodu pozwana zawarła z powódką w sposób dorozumiany umowę najmu miejsca parkingowego na warunkach wynikających z regulaminu parkingu dostępnego przy wjeździe na teren parkingu oraz do wglądu u osób obsługujących parking. Powyższy bezsporny fakt był źródłem powstania po stronie pozwanej obowiązku uiszczenia stosownej opłaty parkingowej. Z ww. regulaminu w sposób niebudzący wątpliwości wynika bowiem, iż miejsce parkingowe stanowi nie tylko miejsce parkowania na terenie parkingu, ale również każde inne miejsce parkowania pojazdu na terenie szpitala.

W związku z powyższym, powództwo należało uznać za wykazane zarówno co do zasady jak i co do wysokości.

W punkcie I niniejszego wyroku Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 146,20 zł, na którą to składały się: kwota 95,00 zł tytułem opłaty dodatkowej wobec nieuiszczenia przez pozwaną opłaty parkingowej, kwota 30,40 zł tytułem kosztów uzyskania przez powódkę danych pojazdu z Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców oraz łącznie kwota 20,80 zł tytułem kosztów dwóch wezwań do zapłaty. Podstawą zasądzenia odsetek za opóźnienie jest art. 481 § 1 kc, który stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Art. 481 § 2 kc określa wysokość należnych odsetek za opóźnienie. Termin wymagalności kwoty należności głównej, zgodnie z oświadczeniem zawartym w pozwie przypadł na dzień 2 lutego 2018 r., to jest na dzień doręczenia pozwanej ostatecznego przesądowego wezwania do zapłaty kwoty 146,20 zł. Wobec czego Sąd uwzględnił żądanie pozwu w zakresie odsetek zasądzając na rzecz powódki kwotę należności głównej wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie począwszy od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W punkcie II niniejszego wyroku, sąd orzekł o kosztach procesu zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 kpc w zw. z § 2 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. ustalając, że powódka wygrała proces w całości, a zatem należy jej się od strony pozwanej zwrot kosztów procesu. Koszty poniesione przez stronę powodową wyniosły 30 zł w związku z uiszczeniem opłaty sądowej w tej wysokości, kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwota 90 zł tytułem niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez radcę prawnego.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce „uzas”,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnom. powoda,

3.  akta z wpływem lub za 30 dni.

G., 10.05.2019 r.