Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 czerwca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

Przewodniczący:	SSR Justyna Supińska
Protokolant:	st. sekr. sąd. Dorota Moszyk

po rozpoznaniu w dniu 05 czerwca 2019 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w K.

przeciwko R. G. (1)

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda (...) z siedzibą w K. na rzecz pozwanego R. G. (1) kwotę 153,80 złotych ( sto pięćdziesiąt trzy osiemdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III.  kosztami procesu w pozostałym zakresie obciąża powoda (...) z siedzibą w K. uznając je za uiszczone.

Sygn. akt VI GC 2421/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 12 kwietnia 2018 roku złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...) z siedzibą w K. domagał się zasądzenia od pozwanego R. G. (1) kwoty 330,88 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że powyższa wierzytelność wynika z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych w ramach konta klienta o numerze (...) przypisanego pozwanemu zawartej miedzy pozwanym a poprzednikiem prawnym powoda i obejmuje kwotę 300,32 złotych tytułem należności głównej wynikającej z sumy wartości niezapłaconych faktur (za świadczone usługi telekomunikacyjne w kwocie 0,32 złotych i odszkodowania za niedokonanie zwrotu powierzonego pozwanemu sprzętu w kwocie 300 złotych) oraz kwotę 30,56 złotych tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych za okres od następnego dnia wymagalności poszczególnych faktur oraz ich wartości do dnia poprzedzającego złożenie pozwu.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 07 czerwca 2018 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 660116/18 referendarz sądowy Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwany R. G. (1) domagał się oddalenia powództwa w całości podnosząc zarzut przedawnienia roszczenia w zakresie żądania kwoty 0,32 złotych i nieistnienia roszczenia w zakresie żądania kwoty 300 złotych wskazując, że w związku z rozwiązaniem umowy z (...) spółką akcyjną z siedzibą w W. pozwany w dniu 03 października 2016 roku zwrócił powierzony sprzęt właścicielowi, zaś doręczenie przesyłki nastąpiło w dniu 06 października 2016 roku.

Pozwany wniósł także o zasądzenie kosztów procesu zgodnie ze złożonym spisem kosztów oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd ustalił, co następuje:

(...) spółkę akcyjną z siedzibą w W. i R. G. (2) łączyła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

niesporne, a nadto: zeznania pozwanego R. G. (1) – protokół rozprawy z dnia 05 czerwca 2019 roku – k. 85-86 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:27-00:08:07)

W dniu 11 stycznia 2011 roku (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. wystawił R. G. (1) fakturę numer (...) na kwotę 93,83 złotych, z terminem płatności do dnia 25 stycznia 2011 roku tytułem świadczonych usług telekomunikacyjnych.

faktura – k. 30v akt

Z tytułu należności wynikającej z faktury numer (...) pozostała do zapłaty kwota 0,32 złotych.

niesporne

Przedmiotowa umowa została pisemnie wypowiedziana przez R. G. (1).

niesporne, a nadto: zeznania pozwanego R. G. (1) – protokół rozprawy z dnia 05 czerwca 2019 roku – k. 85-86 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:27-00:08:07)

Po rozwiązaniu umowy R. G. (1) w dniu 03 października 2016 roku odesłał (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W. będący jej własnością sprzęt służący do obioru sygnału powierzony mu na czas trwania umowy.

(...) spółka akcyjna z siedzibą w W. odebrał przedmiotową przesyłkę w dniu 06 października 2016 roku.

potwierdzenie nadania przesyłki o gabarycie B w dniu 03 października 2016 roku – k. 69 akt, potwierdzenie odbioru – wydruk śledzenia przesyłek – k. 70 akt, zeznania pozwanego R. G. (1) – protokół rozprawy z dnia 05 czerwca 2019 roku – k. 85-86 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:27-00:08:07)

W dniu 12 października roku (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. wystawił R. G. (1) notę obciążeniową numer (...) na kwotę 300 złotych, z terminem płatności do dnia 26 października 2016 roku tytułem odszkodowania za niedokonanie zwrotu powierzonego sprzętu

nota obciążeniowa – k. 31v akt

Po otrzymaniu wezwania do zapłaty odszkodowania za niedokonanie zwrotu powierzonego sprzętu R. G. (1) pismem z dnia 22 listopada 2016 roku złożył w (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W. reklamację wskazując, że przedmiotowe urządzenie zostało zwrócone przesyłką z dnia 03 października 2016 roku.

pismo wraz z dowodem nadania – k. 71-72 akt, zeznania pozwanego R. G. (1) – protokół rozprawy z dnia 05 czerwca 2019 roku – k. 85-86 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:27-00:08:07)

Dnia 20 grudnia 2017 roku (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. zawarł z (...) z siedzibą w K. umowę sprzedaży wierzytelności wskazanych w załączniku numer 1, w tym wierzytelności wobec R. G. (1) wynikających z dokumentów numer (...) na kwotę 0,32 złotych i numer (...) na kwotę 300 złotych.

umowa sprzedaży wierzytelności – k. 20-21 akt, wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności – k. 30 akt

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku całego postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych, nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił także na podstawie zeznań pozwanego R. G. (1), w szczególności w zakresie okoliczności związanej z odesłaniem powierzonego mu sprzętu po zakończeniu umowy, okoliczność ta znajduje bowiem potwierdzenie w dowodach z dokumentu w postaci nadania przesyłki gabarytowej na adres poprzednika prawnego powoda. Sąd miał przy tym na uwadze, że powód reprezentowany w sprawie przez zawodowego pełnomocnika po doręczeniu mu odpisu pisma pozwanego wraz z przedmiotowym dowodem nadania i wydrukiem śledzenia przesyłki (mającym wskazywać na jej odbiór przez (...) spółkę akcyjną z siedzibą w W. w dni 06 października 2016 roku) w żaden sposób nie odniósł się do ich treści, stąd po myśli art. 230 k.p.c. uznać należało, że okoliczności tam wskazane zostały w istocie przez powoda przyznane.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 05 czerwca 2019 roku Sąd pominął dowód z zeznań powoda, albowiem osoby uprawnione do reprezentowania powoda – prawidłowo wezwane – nie stawiły się na rozprawę i nie usprawiedliwiły swojej nieobecności.

W ocenie Sądu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powód (...) z siedzibą w K. domagał się zasądzenia od pozwanego R. G. (1) kwoty 330,88 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także kosztów procesu – tytułem zapłaty za korzystanie z usług telekomunikacyjnych świadczonych przez (...) spółkę akcyjną z siedzibą w W. – poprzednika prawnego powoda (0,32 złotych) na podstawie łączącej strony umowy i tytułem odszkodowania za niezwrócenie urządzenia w związku z jej rozwiązaniem (300 złotych).

Kwestionując żądanie pozwu pozwany R. G. (1) podniósł zarzut przedawnienia roszczenia w zakresie żądania kwoty 0,32 złotych i nieistnienia roszczenia w zakresie żądania kwoty 300 złotych wskazując, że w związku z rozwiązaniem umowy z (...) spółką akcyjną z siedzibą w W. pozwany w dniu 03 października 2016 roku zwrócił powierzony sprzęt właścicielowi, zaś doręczenie przesyłki nastąpiło w dniu 06 października 2016 roku.

Poza sporem pozostawało, że poprzednika prawnego powoda – (...) spółkę akcyjną z siedzibą w W. oraz pozwanego R. G. (1) łączyła umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Niesporne było również, że umowa została poprzez wypowiedzenie dokonane przez pozwanego rozwiązana, w związku z czym na pozwanym ciążył obowiązek zwrócenia powierzonych mu na czas jej trwania urządzeń. Wreszcie niesporna była również legitymacja procesowa powoda.

Pozwany R. G. (1) w zakresie żądania należności za świadczenie usług telekomunikacyjnych w kwocie 0,32 złotych nie kwestionował zasadności i wysokości tego żądania podnosząc jedynie zarzut przedawnienia.

Stosownie do treści art. 117 § 2 k.c. po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia. Przedawnione roszczenie zmienia się w tzw. zobowiązanie niezupełne (naturalne), którego cechą jest niemożliwość jego przymusowej realizacji. Instytucja przedawnienia znajduje swoje zastosowanie w sytuacji, kiedy podmiot uprawniony przez dłuższy czas nie realizuje przysługującego mu roszczenia. Wówczas może zaistnieć stan niepewności prawnej co do rzeczywistej intencji wykonywania określonego prawa przez podmiot uprawniony, co w efekcie stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa obrotu prawnego. W związku z tym wraz z upływem określonego przepisami prawa terminu następuje zmniejszenie ochrony prawnej dla nierealizowanego roszczenia przejawiające się brakiem możliwości przymusowego egzekwowania takiego uprawnienia w razie podniesienia przez obowiązanego zarzutu przedawnienia i tym samym uchylenia się przez niego od zaspokojenia roszczenia.

Zgodnie z treścią art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Stosownie zaś do treści art. 120 k.c. bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne, przy czym jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie. Wymagalność roszczenia utożsamiana jest więc z chwilą, z upływem której wierzyciel może domagać się od dłużnika spełnienia świadczenia. Jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 07 maja 2009 roku (sygn. akt III CZP 20/09) – termin przedawnienia roszczenia o opłatę abonamentową i wynagrodzenie za połączenia telefoniczne z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych określa art. 118 k.c.

A zatem skoro w niniejszej sprawie należność wynikająca z faktury numer (...) powinna być uregulowana do dnia 25 stycznia 2011 roku, termin przedawnienia tej należności wynoszący trzy lata i liczony od dnia wymagalności, minąłby z dniem 25 stycznia 2014 roku. Tymczasem pozew został wniesiony w niniejszej sprawie w dniu 12 kwietnia 2018 roku, a zatem już po upływie terminu przedawnienia tego roszczenia i jednocześnie powód nie wykazał, by miały miejsce jakiekolwiek okoliczności skutkujące przerwanie biegu terminu jego przedawnienia.

Odnosząc się natomiast do żądania kwoty 300 złotych tytułem odszkodowania za niedokonanie zwrotu sprzętu w terminie, to w ocenie Sądu przedmiotowe roszczenie powoda także nie zasługiwało na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 6 k.c. ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 03 października 1969 roku w sprawie o sygn. akt II PR 313/69 na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów przemawiających za zasadnością jego roszczenia. W razie zaś sprostania przez powoda ciążącemu na nim obowiązkowi, na stronie pozwanej spoczywa wówczas ciężar udowodnienia ekscepcji i faktów uzasadniających jej zdaniem oddalenie powództwa (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 1982 roku, sygn. akt I CR 79/82). Zgodnie zaś z orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2001 roku (sygn. akt I PKN 660/00) samo twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie istotnej dla sprawy okoliczności powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą. Jeśli zaś strona nie przedstawia dowodów, to uznać należy, iż dany fakt nie został wykazany (udowodniony).

W niniejszej sprawie pozwany kwestionując żądanie pozwu w tym zakresie nie zaprzeczał, ażeby ciążył na nim w związku z rozwiązaniem umowy obowiązek zwrócenia powierzonych mu na czas jej trwania urządzeń, podnosił natomiast, że zobowiązanie swoje wykonał i odesłał poprzednikowi powoda powierzony mu sprzęt. Powyższe okoliczności znajdują w ocenie Sądu potwierdzenie w zaoferowanych przez pozwanego dowodach – nie tylko w dowodzie z jego zeznań, ale również i w dowodach z dokumentu w postaci nadania przesyłki gabarytowej na adres poprzednika prawnego powoda, czy wydruku śledzenia przesyłki, z którego wynika, że przesyłka ta została przez adresata – (...) spółkę akcyjną z siedzibą w W. odebrane w dniu 06 października 2016 roku. Nadto, jak wskazano w powyższej części uzasadnienia, powód reprezentowany w sprawie przez zawodowego pełnomocnika w osobie radcy prawnego w żaden sposób nie odniósł się do treści przedłożonych przez pozwanego dokumentów w postaci owego dowodu wysłania i odebrania przesyłki, czy pism reklamacyjnych, w tym nie zakwestionował ich w jakimkolwiek zakresie, w konsekwencji tego Sąd uprawniony był po myśli art. 230 k.p.c. do uznania, że dowody te nie były przez powoda kwestionowane, a okoliczności w nich wskazane – za przyznane.

W związku zaś z tym, że żądanie powoda w zakresie należności główne nie było zasadne, niezasadne było także żądanie w zakresie skapitalizowanej należności odsetkowej.

Mając na względzie powyższe Sąd w punkcie pierwszym wyroku na podstawie art. 56 ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku Prawo telekomunikacyjne (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 1954) w zw. z art. 483 k.c. w zw. z art. 6 k.c. stosowanymi a contrario w zw. z art. 118 k.c. w zw. z art. 120 k.c. powództwo oddalił.

O kosztach procesu Sąd orzekł w oparciu o art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 153,80 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu zgodnie ze złożonym na rozprawie w dniu 05 czerwca 2019 roku spisem kosztów uwzględniając również koszty zastępstwa procesowego ustalone w oparciu o § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 265). Kosztami procesu w pozostałym zakresie Sąd także obciążył powoda uznając jej za uiszczone.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 19 czerwca 2019 roku