Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 grudnia 2022 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Justyna Supińska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Marta Denc

po rozpoznaniu w dniu 07 grudnia 2022 roku w Gdyni

na rozprawie

w postępowaniu gospodarczym

sprawy z powództwa L. R. (1)

przeciwko Towarzystwo (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Towarzystwo (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda L. R. (1) kwotę 168,64 złotych (sto sześćdziesiąt osiem złotych sześćdziesiąt cztery grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 21 kwietnia 2021 roku do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

III.  zasądza od powoda L. R. (1) na rzecz pozwanego Towarzystwo (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 412,31 złotych (czterysta dwanaście złotych trzydzieści jeden groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VI GC 1222/21

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 18 października 2021 roku powód L. R. (1) domagał się zasądzenia od pozwanego Towarzystwo (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 1 472,47 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 21 kwietnia 2021 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w wyniku kolizji drogowej z dnia 17 marca 2021 roku uszkodzeniu uległ pojazd marki C. model B. o numerze rejestracyjnym (...). Sprawca kolizji w dacie zdarzenia posiadał umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Powód w niniejszym procesie, po nabyciu wierzytelności, domaga się pozostałej części należnego odszkodowania stanowiącej różnicę między ustalonymi przez powoda kosztami naprawy oraz najmu pojazdu (w łącznej kwocie 7 166,82 złotych netto) a kwotą wypłaconą już przez pozwanego (w łącznej kwocie 5 694,35 złotych netto).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 25 października 2021 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI GNc 4076/21 starszy referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego orzeczenia pozwany Towarzystwo (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości wskazując, że należność za najem pojazdu zastępczego wynikająca z faktury numer (...) została uregulowana w całości, wobec czego w istocie spór stron dotyczy wysokości odszkodowania obejmującego koszty naprawy pojazdu marki C. model B. o numerze rejestracyjnym (...) po spornym zdarzeniu. Pozwany zakwestionował wysokość stawek za robociznę obniżając je z kwoty 162 złotych netto do kwoty 125 złotych netto w przypadku prac blacharsko – mechanicznych oraz z kwoty 172 złotych netto do kwoty 135 złotych netto za roboczogodzinę prac lakierniczych. W ocenie pozwanego zweryfikowane przez niego stawki odzwierciedlają średnie ceny powszechnie stosowane przez warsztaty na lokalnym rynku w czasie naprawy przedmiotowego pojazdu. Stosowane przez warsztat powoda stawki za prace naprawcze i lakiernicze są zaś zdaniem pozwanego zdecydowanie zawyżone na tle innych podmiotów z terenu S.. Jednocześnie pozwany wskazał, że zwiększenie zakresu czynności naprawczych, a tym samym powiększenie wartości szkody wynika z zaniedbań serwisu naprawczego, za co pozwany nie odpowiada. Pozwany zweryfikował także technologiczny czas robocizny blacharsko – mechanicznej do 160 jc i lakierniczej do 100 jc i nie uznał za zasadne wymiany części wskazanych pod poz. 2650, 3783 oraz 4203 na kalkulacji powoda, a nadto obniżył wartość materiałów drobnych (normaliów). Pozwany zakwestionował także roszczenie pozwu o zapłatę odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty wskazanej w pozwie wskazując, że nie był zobowiązany do zapłaty wskazanej kwoty na rzecz powoda.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 marca 2021 roku uszkodzeniu uległ pojazd marki C. model B. o numerze rejestracyjnym (...) użytkowany przez Firma Handlowa (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S., który uprawniony był do obniżenia należnego podatku VAT o 100% kwoty podatku naliczonego

Sprawca szkody ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w Towarzystwo (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W..

niesporne, a nadto: oświadczenie – k. 16 akt

Firma Handlowa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. zlecił L. R. (1) prowadzącemu zakład naprawczy w G. naprawę pojazdu marki C. model B. o numerze rejestracyjnym (...) po zdarzeniu z dnia 17 marca 2021 roku oraz wynajął od niego pojazd zastępczy po stawce w kwocie 85 złotych netto za dobę.

niesporne

Po dokonanej naprawie w dniu 06 kwietnia 2021 roku L. R. (1) wystawił Firma Handlowa (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę numer (...) tytułem kosztów naprawy pojazdu marki C. model B. o numerze rejestracyjnym (...) na kwotę 5 786,04 złotych brutto (4 704,10 złotych netto) na podstawie sporządzonej przez siebie kalkulacji naprawy przyjmując stawkę za prace blacharsko – mechaniczne i lakiernicze odpowiednio w kwocie 162/172 złotych netto za roboczogodzinę tych prac.

Nadto w dniu 06 kwietnia 2021 roku L. R. (1) wystawił Firma Handlowa (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę numer (...) tytułem kosztów związanych z nabyciem części zamiennych, normaliów i kosztów materiału użytego do naprawy pojazdu marki C. model B. o numerze rejestracyjnym (...) na kwotę 2 297,30 złotych brutto (1 867,72 złotych netto).

W dniu 06 kwietnia 2021 roku L. R. (1) wystawił Firma Handlowa (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę numer (...) tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego na kwotę 731,85 złotych brutto (595 złotych netto, 7 dni po stawce w kwocie 85 złotych netto).

faktury – k. 6-8 akt, kalkulacja naprawy – k. 9-15 akt

W dniu 06 kwietnia 2021 roku Firma Handlowa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. zawarł z powodem L. R. (1) umowę cesji wierzytelności z tytułu szkody z dnia 17 marca 2021 roku w pojeździe marki C. model B. o numerze rejestracyjnym (...).

umowa cesji – k. 19 akt

Decyzją z dnia 08 kwietnia 2021 roku Towarzystwo (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. przyznał i wypłaciła poszkodowanemu odszkodowanie w łącznej kwocie 5 694,35 złotych na podstawie kosztorysu naprawy wykonanego przez rzeczoznawcę ubezpieczyciela, w tym odszkodowanie z tytułu kosztów naprawy pojazdu w kwocie 5 099,35 złotych netto i odszkodowanie z tytułu kosztów związanych z najmem pojazdu zastępczego w kwocie 595 złotych netto.

Ubezpieczyciel uwzględnił stawki za prace blacharsko – mechaniczne w kwocie 125 złotych netto i stawki za prace lakiernicze w kwocie 135 złotych netto za roboczogodzinę tych prac oraz zmniejszył zakres i sposób naprawy.

decyzje – k. 43-44 akt, kalkulacja naprawy – k. 45-48 akt, opinia biegłego sądowego P. C. – k. 95-117 akt, akta szkody – k. 35a akt

Pismem z dnia 26 kwietnia 2021 roku L. R. (1) wezwał Towarzystwo (...) spółkę akcyjną z siedzibą w W. za zapłaty pozostałej części odszkodowania w kwocie 1 427,47 złotych, jednakże bezskutecznie.

wezwanie do zapłaty – k. 17 akt, potwierdzenie nadania – k. 18 akt

Stawki stosowane w okresie likwidacji szkody przez zakłady naprawcze o kategorii porównywalnej do kategorii zakładu naprawczego prowadzonego przez L. R. (1) funkcjonujące na terenie powiatu (...) wynosiły 130-140 złotych netto za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych i 130-160 złotych netto za roboczogodzinę prac lakierniczych.

Celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu marki C. model B. o numerze rejestracyjnym (...) pozostające w związku przyczynowo – skutkowym ze zdarzeniem z dnia 17 marca 2021 roku, przy uwzględnieniu stawki w kwocie 130 złotych netto za prace blacharsko – mechaniczne i stawki w kwocie 135 złotych netto za prace lakiernicze wynosiły kwotę 5 267,99 złotych netto.

częściowo opinia biegłego sądowego P. C. – k. 95-117 akt, akta szkody – k. 35a akt

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, w tym znajdujących się w aktach szkody, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron.

Pozostałe dokumenty dołączone do akt nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnosiły do sprawy nowych i istotnych okoliczności.

Sąd wziął pod uwagę również oświadczenia stron uwzględniając je jednakże w takim jedynie zakresie, w jakim nie były one kwestionowane przez stronę przeciwną.

Dokonując rozstrzygnięcia kwestii spornych w niniejszej sprawie Sąd oparł się na opinii biegłego sądowego w zakresie techniki i mechaniki motoryzacyjnej oraz ruchu drogowego P. C. w poniżej wskazanym zakresie. W ocenie Sądu została ona sporządzona wedle tezy dowodowej wysnutej przez Sąd, poza tym jest logiczna, zgodna z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy. Komunikatywność jej sformułowań pozwala na zrozumienie wyrażonych w niech ocen i poglądów, a także sposobu dochodzenia do wniosków końcowych. Nie zawiera ona również wewnętrznych sprzeczności i wykluczających się wzajemnie wniosków.

Biegły sądowy na podstawie akt sprawy ustalił celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu marki C. model B. o numerze rejestracyjnym (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia z dnia 17 marca 2021 roku, jakie należało ponieść, by przywrócić stan pojazdu do stanu sprzed tego zdarzenia z uwzględnieniem wskazanych przez siebie stawek, sporządził nadto zestawienie stawek za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych i lakierniczych stosowanych w okresie likwidacji szkody na terenie powiatu (...), a w opinii uzupełniającej – z rozszerzeniem badanego rynku do G., G., P. i Łęgowa.

Biegły sądowy wskazał, że pokrywa wlewu paliwa nie była objęta zakresem uszkodzeń wymagających usunięcia, niemniej jednak konieczność lakierowania tego elementu wynika z potrzeby uniknięcia różnicy w odcieniu pomiędzy wybarwieniem tego elementu a nowo położoną powłoką lakierniczą błotnika tylnego, gdzie pokrywa ta jest umieszczona, stąd też uzasadnione jest uwzględnienie kosztu tzw. lakierowania cieniującego. Zasadne jest także uwzględnienie dodatkowych elementów montażowych ujętych pod kodem (...) (nity zrywalne), które służą do zamocowania nadkola koła tylnego umieszczonego we wnęce lewego boku, a które wymaga demontażu w celu uzyskania dostępu do przeprowadzenia odbudowy poszycia. Nity te są bowiem jednorazowe i nie jest możliwe ponowne ich użycie. Biegły sądowy wskazał także, że zasadne jest uwzględnienie czynności diagnostycznej w postaci kasowania i sprawdzania błędów, jednakże nie w formie kwotowej, albowiem istnieje możliwość wyznaczenia czasochłonności tej operacji, którą oszacowano na 0,5 roboczogodziny. Brak jest natomiast podstaw do uwzględnia kosztu przygotowania próbki lakieru, odczytu kodu koloru i innych podstawowych czynności poprzedzających prace lakiernicze, albowiem koszty tych czynności (i ich pracochłonność) uwzględnione są już w lakierowania rozliczanych w systemie A./ (...), którym posłużył się powód; nadto zestaw montażowy zderzaka tylnego oraz kratka wywietrznika nie wymagały wymiany, nie są to elementy jednorazowe i nie wykazano, żeby były uszkodzone w sposób wykluczających ich dalsze użytkowanie.

Powyższe wnioski Sąd w całości podziela.

Odnośnie natomiast do stawek za prace naprawcze stosowanych przez warsztaty w okresie likwidacji szkody, to jak wskazał biegły sądowy w tym czasie zakłady naprawcze o kategorii porównywalnej do kategorii zakładu naprawczego prowadzonego przez powoda ((...) kategoria) funkcjonujące na terenie powiatu (...) stosowały stawki w kwocie 130-140 złotych netto za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych i w kwocie 130-160 złotych netto za roboczogodzinę prac lakierniczych.

W piśmie procesowym z datą w nagłówku „dnia 09 czerwca 2022 roku” (data prezentaty: 2022-06-13, k. 122 akt) powód podniósł, że z uwagi na naprawę pojazdu w zakładzie naprawczym mieszczącym się w G., zasadne jest uwzględnienie rynku tychże usług dla obszaru świadczonej naprawy i przez zakłady naprawcze tylko takiej kategorii, jaką posiada powód.

W opinii uzupełniającej biegły sądowy wskazał, że stawki stosowane w okresie likwidacji szkody przez zakłady naprawcze o kategorii porównywalnej do kategorii zakładu naprawczego prowadzonego przez powoda funkcjonujące na terenie T. i okolic wynosiły kwotę 125-170 złotych netto za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych i kwotę 140-180 złotych netto za roboczogodzinę prac lakierniczych.

W tym miejscu wskazać należy, że postanowienie Sądu z dnia 13 stycznia 2022 roku (k. 71 akt) wyraźnie wskazywało na konieczność badania przez biegłego sądowego stawek za prace naprawcze stosowane przez warsztaty o kategorii tożsamej lub porównywalnej z zakładem naprawczym powoda, co też biegły sądowy uczynił biorąc pod uwagę tylko te zakłady naprawcze, które posiadały I kategorię nadaną przez (...) Izbę Rzemieślniczą Małych i Średnich Przedsiębiorstw województwa (...), zaś jak wynika z postanowienia Sądu – jedynie w przypadku gdyby tej kategorii w stosunku do powoda nie udało się ustalić (lub gdyby powód jej nie posiadał) zakresem badania należało objąć wówczas zakłady (...) kategorii. Odnośnie zaś obszaru badania, wskazać należy, że ugruntowany jest w orzecznictwie pogląd, że odszkodowanie ustalane winno być w oparciu o ceny usług stosowane na lokalnym dla poszkodowanego rynku. Skoro zatem poszkodowany – Firma Handlowa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. posiada – jak wskazano siedzibę w S., a więc na terenie powiatu (...) i tam koncentruje się jej działalność, to zasadne jest badanie stawek usług stosowanych na tym obszarze, a nie na terenie G., czy całej aglomeracji trójmiejskiej – znacznie oddalonej (około 80 km) i kilkudziesięciokrotnie większej, gdzie – co oczywiste – usługi będą droższe, tym bardziej, że na terenie powiatu (...) działało kilka zakładów (...) kategorii, a zakład naprawczy powoda, jakkolwiek kategorii (...) nie posiadał autoryzacji na markę C., co ewentualnie mogłoby uzasadniać rozszerzenie badanego rynku. Wprawdzie poszkodowany nie ma obowiązku wykazywania się ponadprzeciętną aktywnością w poszukiwaniu najtańszego warsztatu, niemniej jednak powód nie przedstawił żadnych innych okoliczności (np. zaufanie, jakim darzył zakład naprawczy dokonający dotychczasowych napraw, bliskość takiego zakładu od siedziby, dostępność terminów, szybkość naprawy, czy inne okoliczności, w tym renoma danego warsztatu i opinie klientów), które mogłyby prowadzić do uznania, że w okolicznościach niniejszej sprawy należałoby dokonać rozszerzenia badanego pod względem stawek rynku.

Wobec zaś powyższego brak było podstaw do oparcia się na wnioskach wynikających z opinii uzupełniającej. W tej sytuacji Sąd oparł się w zakresie wysokości stawek częściowo na wnioskach wynikających z opinii podstawowej mając na uwadze, że przyjęte przez powoda stawki w kwocie 162/172 złotych netto nie miały charakteru rynkowego rozumianego jako powszechnie występujące na lokalnym dla poszkodowanego rynku, jak bowiem wskazał biegły sądowy w okresie likwidacji szkody stawki stosowane przez zakłady naprawcze o kategorii porównywalnej do kategorii zakładu naprawczego prowadzonego przez powoda ((...)kategoria) funkcjonujące na terenie powiatu (...) wynosiły kwotę 130-140 złotych netto za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych i kwotę 130-160 złotych netto za roboczogodzinę prac lakierniczych.

Odnośnie zatem do stawki za prace blacharsko – mechaniczne Sąd przyjął – określając wysokość odszkodowania – stawkę w kwocie 130 złotych netto za roboczogodzinę tychże prac, z opinii biegłego sądowego wynikało bowiem, że stawka ta jest stosowana przez większość zakładów tej kategorii w powiecie (...), a jednocześnie zastosowana przez pozwanego stawka w kwocie 125 złotych netto nie była stawką rynkową.

Odnosząc się zaś do stawki za prace lakiernicze, to Sąd nie podzielił wniosku biegłego sądowego o zastosowaniu w kalkulacji stawki w kwocie 130 złotych netto. Sąd miał na uwadze, że stawka powoda (w kwocie 172 złotych netto) nie była rynkowa, zaś taki walor posiadała wprawdzie stawka przyjęta przez biegłego sądowego, niemniej jednak w toku postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel przyjął stawki za prace lakiernicze w kwocie 135 netto za roboczogodzinę tych prac i nie uchylił się w tym zakresie od skutków prawnych swojego oświadczenia woli. Sąd zatem przyjął określając wysokość odszkodowania stawkę za prace lakiernicze w kwocie uznanej przez pozwanego, tym bardziej, że miała ona charakter stawki rynkowej.

Mając zatem na względzie powyższe Sąd ustalił (co nie wymagało opinii uzupełniającej, a jedynie przeprowadzenia działań arytmetycznych), że celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu marki C. model B. o numerze rejestracyjnym (...) pozostające w związku przyczynowo – skutkowym ze zdarzeniem z dnia 17 marca 2021 roku, przy uwzględnieniu stawki w kwocie 130 złotych netto za prace blacharsko – mechaniczne (17,15 roboczogodzin) i stawki w kwocie 135 złotych netto za prace lakiernicze (10,3 roboczogodzin) wynosiły kwotę 5 267,99 złotych netto. Zważyć bowiem należało, że w stosunku do kosztów naprawy ustalonych przez biegłego sądowego przy uwzględnieniu stawki w kwocie 130/130 złotych netto (tj. na kwotę 5 216,49 złotych netto, k. 108 akt) doliczyć należało kwotę 51,50 złotych netto (10,3 rbg prac lakierniczych x 5 złotych stanowiących różnicę między stawką 130 złotych netto zastosowaną przy pracach lakierniczych przez biegłego sądowego a stawką 135 złotych netto, którą zdaniem Sądu należało zastosować).

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

W niniejszej sprawie powód L. R. (1) domagał się zasądzenia od Towarzystwo (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 1 472,47 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 21 kwietnia 2021 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu – tytułem pozostałej części odszkodowania obejmującego koszty naprawy pojazdu marki C. model B. o numerze rejestracyjnym (...) po kolizji z dnia 17 marca 2021 roku.

Niesporne w niniejszej sprawie było, że pozwany Towarzystwo (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. ponosił odpowiedzialność o charakterze gwarancyjnym za zdarzenie, w wyniku którego doszło do uszkodzenia pojazdu marki C. model B. o numerze rejestracyjnym (...). Nie była również kwestionowana legitymacja procesowa powoda, a także zasadność najmu pojazdu zastępczego i jego koszty, albowiem w całości zostały one pokryte przez pozwanego. Sporna natomiast pomiędzy stronami pozostawała wysokość kosztów naprawy pojazdu po tym zdarzeniu, w tym wysokość stawek za prace naprawcze oraz zakres czynności (rodzaj i ich czasochłonność) niezbędnych do przywrócenia tego pojazdu do stanu sprzed zdarzenia.

Mając na uwadze zakreślony powyżej zakres sporu wskazać należy, że zasada odpowiedzialności pozwanego z tytułu przedmiotowej szkody jest uregulowana w ramach treści art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Źródłem odpowiedzialności sprawcy jest z kolei treść art. 436 § 2 k.c., który stanowi, iż w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody, wymienione w art. 435 k.c. osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych, czyli na statuowanej przez treść art. 415 k.c. zasadzie winy. W ramach obowiązkowego ubezpieczenia komunikacyjnego ubezpieczyciel zobowiązuje się do wypłaty odszkodowania, jakie sprawca szkody komunikacyjnej zobowiązany jest zapłacić poszkodowanemu. Poszkodowany może natomiast dochodzić roszczeń z tego tytułu bezpośrednio od ubezpieczyciela sprawcy szkody. Odpowiedzialność ubezpieczyciela wobec poszkodowanego jest więc rozpatrywana w kategoriach odpowiedzialności deliktowej, a jej zakres zależy od zakresu odpowiedzialności sprawcy szkody.

Podstawowe znaczenie dla ustalenia wysokości szkody, a tym samym zakresu odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego będzie miała zatem treść art. 361 § 2 k.c. ustanawiającego zasadę pełnej kompensacji szkody oraz treść art. 363 § 1 k.c., zgodnie z którym naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru dokonanego przez poszkodowanego poprzez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej bądź przywrócenie stanu poprzedniego. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili (§ 2).

Jak wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 13 czerwca 2003 roku (sygn. akt III CZP 32/03) odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku. Sąd Najwyższy podkreślił, że poszkodowanemu przysługuje wybór odpowiedniego warsztatu naprawczego, któremu powierzy on dokonanie naprawy uszkodzonego pojazdu. Warsztaty te mogą posługiwać się różnymi cenami w zakresie tych samych lub podobnych prac naprawczych, ceny te mogą więc odbiegać w odpowiedniej skali od cen stosowanych przez warsztaty naprawcze działające na odpowiednim rynku lokalnym (np. na terenie określonego miasta lub gminy). Jeżeli poniesione przez poszkodowanego koszty naprawy pojazdu odpowiadają cenom stosowanym przez usługodawców na lokalnym rynku i jednocześnie można te koszty zaliczyć do kategorii niezbędnych i ekonomicznie uzasadnionych, ubezpieczyciel nie ma uzasadnionych podstaw do odmowy wypłaty odszkodowania odpowiadającego wspomnianym kosztom. W rezultacie należy przyjąć, że odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen części i usług występujących na lokalnym rynku.

Nie powielając argumentacji przytoczonej w powyższej części uzasadnienia podkreślić jedynie należy, że poszkodowanym w niniejszej sprawie był właściciel uszkodzonego pojazdu – Firma Handlowa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. i to wobec niego, a nie zakładu dokonującego naprawy, należało ustalać rynek lokalny i stosowane na nim ceny usług naprawczych. Odnośnie bowiem obszaru badania ugruntowany jest w orzecznictwie pogląd, że odszkodowanie ustalane winno być w oparciu o ceny usług stosowane na lokalnym dla poszkodowanego rynku. Skoro zatem poszkodowany – Firma Handlowa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. posiada – jak wskazano siedzibę w S., a więc na terenie powiatu (...) i tam koncentruje się jej działalność, to zasadne jest badanie stawek usług stosowanych na tym obszarze, a nie na terenie G., czy całej aglomeracji trójmiejskiej – znacznie oddalonej (około 80 km) i kilkudziesięciokrotnie większej, gdzie – co oczywiste – ceny usług będą wyższe, tym bardziej, że na terenie powiatu (...) działało kilka zakładów (...) kategorii, a zakład naprawczy powoda, jakkolwiek kategorii (...), nie posiadał autoryzacji na markę C., co ewentualnie mogłoby uzasadniać rozszerzenie badanego rynku. Powód nie powoływał się przy tym na żadne inne okoliczności (np. zaufanie, jakim darzył zakład naprawczy dokonający dotychczasowych napraw, bliskość takiego zakładu od siedziby, dostępność terminów, szybkość naprawy, czy inne okoliczności, w tym renoma danego warsztatu i opinie klientów), które mogłyby prowadzić do uznania, że w niniejszej sprawie należałoby dokonać rozszerzenia badanego pod względem stawek rynku.

Mając powyższe na uwadze Sąd oparł się na ustaleniach zawartych w opinii biegłego sądowego w zakresie czasochłonności czynności naprawczych i cen części zamiennych oraz w zakresie stawek stosowanych za prace naprawcze w powiecie (...) przez zakłady (...) kategorii, w konsekwencji czego uznając, że stawki powoda (162/172 złotych netto), jak też stawka pozwanego za prace blacharsko – lakiernicze (125 złotych netto) nie miały charakteru stawek rynkowych i przyjmując w wyliczeniu wysokości należnego powodowi odszkodowania stawkę w kwocie 130 złotych netto za prace blacharsko – mechaniczne i stawkę w kwocie 135 złotych netto za prace lakiernicze. Wobec powyższego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu marki C. model B. o numerze rejestracyjnym (...) pozostające w związku przyczynowo – skutkowym ze zdarzeniem z dnia 17 marca 2021 roku należało ustalić na kwotę 5 267,99 złotych netto. Pozwany Towarzystwo (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. wypłacił poszkodowanemu kwotę 5 099,35 złotych tytułem zwrotu kosztów naprawy, a zatem żądanie powoda z tego tytułu (kosztów naprawy) było zasadne w zakresie kwoty 168,64 złotych (5 267,99 złotych – 5 099,35 złotych = 168,64 złotych).

Uwzględniając całokształt powyższych rozważań Sąd w punkcie pierwszym wyroku na podstawie art. 822 k.c. w zw. z art. 361 k.c. w zw. z art. 481 k.c. zasądził od pozwanego Towarzystwo (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz L. R. (2) kwotę 168,64 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 21 kwietnia 2021 roku do dnia zapłaty.

Uznając zaś dalej idące żądanie pozwu za niezasadne z przyczyn omówionych w powyższej części uzasadnienia, Sąd oddalił je w punkcie drugim wyroku na podstawie wymienionych wyżej regulacji w zw. z art. 6 k.c. stosowanych a contrario.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie trzecim wyroku zgodnie z zasadą stosunkowego rozdziału kosztów wyrażoną w art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c.

W niniejszej sprawie powód wygrał sprawę w 11,45% (zasądzona kwota stanowi 11,45% kwoty dochodzonej pozwem). Natomiast pozwany wygrał sprawę w 88,55%, tj. w zakresie, w jakim Sąd oddalił przedmiotowe skierowane przeciwko niemu powództwo. W świetle powyższego powodowi należy się zwrot w 11,45% poniesionych przez niego kosztów, zaś pozwanemu należy się zwrot poniesionych przez niego kosztów w 88,55%.

Koszty procesu poniesione przez powoda wyniosły kwotę 1 887 złotych (17 złotych – opłata skarbowa od pełnomocnictwa, 270 złotych – koszty zastępstwa procesowego, 100 złotych – opłata sądowa od pozwu, 1 500 złotych – wykorzystana zaliczka na poczet kosztów wynagrodzenia biegłego sądowego – postanowienie z dnia 14 czerwca 2022 roku, k. 123 akt), zaś koszty procesu poniesione przez pozwanego wyniosły kwotę 709,62 złotych (270 złotych – koszty zastępstwa procesowego, 17 złotych – opłata skarbowa od pełnomocnictwa, 422,62 złotych – wykorzystana zaliczka na poczet kosztów wynagrodzenia biegłego sądowego, tj. kwota 10,32 złotych – postanowienie z dnia 14 czerwca 2022 roku, k. 123 akt i kwota 412,30 złotych – postanowienie z dnia 01 sierpnia 2022 roku, k. 139 akt).

Powodowi zatem należy się kwota 216,06 złotych tytułem zwrotu w 11,45% poniesionych przez niego kosztów, zaś pozwanemu należy się kwota 628,37 złotych tytułem zwrotu w 88,55% poniesionych przez niego kosztów.

Kompensując obie kwoty powód winien zwrócić pozwanemu kwotę 412,31 złotych, którą to kwotę w punkcie trzecim wyroku Sąd zasądził na jego rzecz.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 18 stycznia 2023 roku