Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 maja 2023 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Justyna Supińska

Protokolant: sekretarz sądowy Magdalena Dzenis

po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2023 roku w Gdyni

na rozprawie

w postępowaniu gospodarczym

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 4 046,70 złotych (cztery tysiące czterdzieści sześć złotych siedemdziesiąt groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi za okres od dnia 08 października 2019 roku do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

III.  zasądza od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 1 609,19 złotych (jeden tysiąc sześćset dziewięć złotych dziewiętnaście groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 66,42 złotych (sześćdziesiąt sześć złotych czterdzieści dwa grosze) tytułem zwrotu wydatków tymczasowo wypłaconych ze środków Skarbu Państwa.

Sygn. akt VI GC 1216/21

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 26 lutego 2020 roku, uzupełnionym w piśmie procesowym z datą w nagłówku „dnia 27 października 2020 roku” (data prezentaty: 2020-11-19, k. 40 akt), powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwoty 16 063,40 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi za okres od dnia 08 października 2019 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 22 sierpnia 2019 roku dostarczył pozwanemu urządzenia stanowiące wyposażenie zaplecza gastronomicznego w restauracji (...) w (...) w S., natomiast pozwany nie wykonał swojego zobowiązania i nie uregulował na rzecz powoda należności z tego tytułu. Powód wskazał przy tym, że domaga się należności w wartości netto, albowiem dokonał korekty podatku VAT w związku z przeterminowaniem płatności faktury.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 25 października 2021 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI GNc 4581/21 starszy referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego orzeczenia kurator pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wniósł o oddalenie powództwa kwestionując roszczenie powoda co do zasady i co do wysokości, w tym legitymację procesową stron. Pozwany zaprzeczył, ażeby powód lub inny podmiot dokonał na rzecz pozwanego dostawy urządzeń wskazanych w spornej fakturze podnosząc, że z żadnego dowodu nie wynika, by pozwany kiedykolwiek prowadził działalność lub lokale swojego przedsiębiorstwa w S., a adres poczty elektronicznej, z której dokonano zamówienia nie jest oficjalnym adresem mailowym pozwanego, lecz adresem założonym na ogólnodostępnej darmowej domenie (...) Pozwany wskazał również, że powód nie dostarczył jakiegokolwiek urządzenia, albowiem dokument dostawy został wygenerowany przez E., a nie powoda i nie wynika z niego, co było przedmiotem dostawy. Dokument ten nie potwierdza także, że pozwany odebrał jakiekolwiek urządzenia, albowiem osoba wskazana w tym dokumencie nie była uprawniona do reprezentowania pozwanego, zaś aby możliwe było skorzystanie z domniemania zawartego w art. 97 k.c. konieczne jest, aby rzecz została dostarczona do lokalu czynnego przedsiębiorstwa pozwanego.

Pozwany podniósł również, że dochodzenie roszczenia przez powoda jest przedwczesne, albowiem powód nie wykazał, aby wezwał skutecznie pozwanego do zapłaty, brak jest bowiem potwierdzenia doręczenia faktury pozwanemu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. prowadził m. in. (...) w S. z funkcjonującą w nim restauracją (...), którą zarządzała D. Ś.. Od dnia 02 września 2019 roku do lutego 2020 roku G. N. pracował w tej restauracji jako szef kuchni.

zeznania świadka D. N. – protokół rozprawy z dnia 30 listopada 2022 roku, k. 196-198 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:10:47-00:29:14), zeznania świadka G. N. – protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2023 roku, k. 237-238 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:00:08-00:26:14), wydruk wiadomości mailowej – k. 8 akt

W związku z zamiarem nabycia sprzętu gastronomicznego w sierpniu 2019 roku K. S. skontaktował się z M. M. – pracownikiem (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G..

M. M. i K. S. dokonywali uzgodnień mailowo i telefonicznie. W jednym z maili K. S. wskazał, że faktura za sprzęt gastronomiczny winna być wystawione na (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. i wskazał niezbędne dane, w tym numer NIP.

M. M. sprawdził ten podmiot w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego i ustalił, że K. S. jest prokurentem tej spółki.

zeznania świadka M. M. – protokół rozprawy z dnia 27 kwietnia 2022 roku, k. 144-147 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:04:01-00:35:31), wydruk korespondencji mailowej – k. 8, 9 akt

K. S. działając w imieniu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. w dniu 12 sierpnia 2019 roku mailowo zamówił w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. piec do pizzy basic, bez podstawy w cenie 5 781 złotych netto i wskazał, że urządzenie to ma zostać dostarczone do Restauracji (...) w (...) w S..

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wystawił (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. fakturę pro forma numer (...) na kwotę 2 133,19 złotych brutto (1 734,30 złotych netto) tytułem zaliczki.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. w dniu 16 sierpnia 2019 roku uregulował powyższą kwotę.

wydruk wiadomości mailowej – k. 8 akt, potwierdzenie uiszczenia zaliczki – k. 155 akt, zeznania świadka M. M. – protokół rozprawy z dnia 27 kwietnia 2022 roku, k. 144-147 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:04:01-00:35:31)

K. S. działając w imieniu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. w dniu 22 sierpnia 2019 roku mailowo zamówił w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. dwie sztuki kuchni gazowej czteropalnikowej w cenie po 2 600 złotych netto każda i wskazał, że urządzenia te mają zostać dostarczone do G.. K. S. informował M. M., że sprzęty te są mu potrzebne, albowiem zamierza prowadzić działalność gastronomiczną w Norwegii.

wydruk wiadomości mailowej – k. 9 akt, zeznania świadka M. M. – protokół rozprawy z dnia 27 kwietnia 2022 roku, k. 144-147 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:04:01-00:35:31)

K. S. działając w imieniu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. telefonicznie zamówił w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. także piec do pizzy z podstawą oraz mieszarkę (mikser). Piec do pizzy z podstawą miał być dostarczony do G.. K. S. informował M. M., że sprzęty te są mu potrzebne, albowiem zamierza prowadzić działalność gastronomiczną w Norwegii.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wystawił (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. fakturę pro forma numer (...) na kwotę 2 594,44 złotych brutto (2 109,30 złotych netto) tytułem zaliczki na piec do pizzy z podstawą.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. w dniu 23 sierpnia 2019 roku uregulował powyższą kwotę.

potwierdzenie uiszczenia zaliczki – k. 155 akt, zeznania świadka M. M. – protokół rozprawy z dnia 27 kwietnia 2022 roku, k. 144-147 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:04:01-00:35:31)

W związku z otrzymaniem zaliczki na piece do pizzy, (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. rozpoczął realizację całego zamówienia i zamówił sprzęty u producenta.

Zamówiony piec do pizzy bez podstawy został dostarczony do restauracji (...) w (...) w S.. Poza tym piecem i piecem konwekcyjno – parowym nie dostarczono do tej restauracji żadnego innego sprzętu gastronomicznego.

potwierdzenie dostawy – k. 11 akt, zeznania świadka M. M. – protokół rozprawy z dnia 27 kwietnia 2022 roku, k. 144-147 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:04:01-00:35:31), zeznania świadka G. N. – protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2023 roku, k. 237-238 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:00:08-00:26:14)

Zamówione piec do pizzy z podstawą oraz dwie kuchnie gazowe zostały nadane w dwóch odrębnych przesyłkach do siedziby (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G..

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. nie posiada dowodu dostarczenia pieca do pizzy z podstawą oraz dwóch kuchni gazowych.

zeznania świadka M. M. – protokół rozprawy z dnia 27 kwietnia 2022 roku, k. 144-147 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:04:01-00:35:31)

W dniu 16 września 2019 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wystawił (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. fakturę numer (...) na kwotę 24 485,61 złotych brutto (19 907 złotych netto), z terminem płatności do dnia 07 października 2019 roku, tytułem ceny sprzedaży pieca do pizzy bez podstawy (5 781 złotych netto), pieca do pizzy i podstawy (5 781 złotych netto + 990 złotych netto), kuchni gazowych wolnostojących (2 x 2 600 złotych) i miksera spiralnego (2 155 złotych netto).

Na prośbę K. S. powyższa faktura została wysłana do S., jednakże przesyłka nie została tam odebrana. W związku z powyższym po kontakcie z K. S. ponownie wysłano ją na adres działalności prowadzonej w S..

faktura – k. 12 akt wydruk wiadomości mailowej – k. 10 akt, zeznania świadka M. M. – protokół rozprawy z dnia 27 kwietnia 2022 roku, k. 144-147 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:04:01-00:35:31)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez powoda w toku postępowania, których prawdziwość nie była przez strony kwestionowana i które nie budziły wątpliwości Sądu co do swej wiarygodności, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. Nadto Sąd ustalając stan faktyczny sprawy oparł się także na załączonej do akt sprawy korespondencji mailowej traktując jej wydruki jako dowody w rozumieniu art. 243 ¹ k.p.c., a także – w poniżej wskazanym zakresie – na zeznaniach świadków M. M., D. N. i M. N..

Sąd nie przeprowadził dowodu z zeznań świadka K. S., albowiem pełnomocnik powoda oświadczeniem zawartym w piśmie procesowym z datą w nagłówku „dnia 13 grudnia 2022 roku” (data prezentaty: 2022-12-19, k. 212 akt) wniosek w tym zakresie cofnął.

Sąd nie przeprowadził także dowodu z dokumentacji księgowej pozwanego za 2019 rok wobec oświadczenia kuratora złożonego na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2022 roku o niemożności jej przedłożenia (k. 147 akt).

Odnosząc się do zeznań świadka M. M., to Sąd uznał je za wiarygodne i oparł się na nich ustalając, że zamówienia dokonywane były zarówno mailowo, jak i telefonicznie przez K. S. działającego w imieniu pozwanego. Powyższe potwierdza bowiem nie tylko wskazanie przez niego danych pozwanej spółki, której był prokurentem, do faktury, ale również dokonanie zapłaty przez tę spółkę zaliczek na poczet ceny sprzedaży pieca do pizzy bez podstawy i z podstawą (k. 155, 156 akt), co jednoznacznie wskazuje, że to ten podmiot zobowiązany był jako strona umowy do zapłaty za zamówiony sprzęt. Sąd oparł się również na zeznaniach omawianego świadka w zakresie, w jakim świadek wskazał, że piec do pizzy bez podstawy został wysłany i dostarczony do S., do restauracji (...) – znajduje to bowiem potwierdzenie w zeznaniach świadka M. N.. Natomiast nie znalazła żadnego potwierdzenia wskazywana przez świadka M. M. okoliczność, że został tam również dostarczony mikser, jak też okoliczność, że pozostałe urządzenia – piec do pizzy z podstawą oraz dwie kuchnie gazowe – zostały dostarczone pozwanemu do G. – nie potwierdza tego bowiem żaden obiektywny dowód, sam świadek wskazał przy tym, że pozwany – mimo że dostawa miała być wykonywana z dwóch różnych punktów do siedziby pozwanego w G. – nie dysponuje żadnym potwierdzeniem dostawy tych urządzeń. Wobec zaś kwestionowania przez kuratora pozwanego faktu dostarczenia zamówionego sprzętu, nie sposób uznać, że powód – poza dostawą pieca do pizzy bez podstawy – wykazał, że urządzenia, za które domaga się zapłaty dostarczył pozwanemu, o czym szerzej w poniższej części uzasadnienia.

Odnosząc się do zeznań świadka D. N., to Sąd jakkolwiek uznając jej zeznania za wiarygodne miał na uwadze, że świadek nie miała żadnej wiedzy na temat okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia kwestii spornych w sprawie, w tym nie dokonywała osobiście odbioru żadnego sprzętu gastronomicznego.

Oceniając natomiast zeznania świadka M. N., to Sąd oparł się na nich w szczególności w zakresie, w jakim świadek wskazał, że nie dokonywał w restauracji (...), w której był szefem kuchni odbioru kuchni gazowych ani miksera, zaś potwierdził wymianę pieca konwekcyjno – parowego (który nie był objęty przedmiotem sporu) oraz dostawę pieca do pizzy bez podstawy. Wprawdzie świadek wskazywał, że pamięta, aby dokonał jego odbioru, niemniej jednak mając na uwadze, że taki piec został przez pozwanego, w imieniu którego działał K. S. (co świadek również potwierdził) zamówiony i miał być tam (do S.), co wskazał sam K. S. dostarczony, logicznym pozostaje, że był to właśnie tenże piec, tym bardziej, że pozwany nie wykazał, aby taki piec zamówił też u innego kontrahenta.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części.

W niniejszej sprawie powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwoty 16 063,40 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi za okres od dnia 08 października 2019 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu – tytułem ceny netto za sprzedane i dostarczone pozwanemu urządzenia (piec do pizzy bez podstawy, piec do pizzy z podstawą, 2 kuchnie gazowe, mikser) stanowiące wyposażenie zaplecza gastronomicznego w restauracji (...) w (...) w S..

Kierując zarzuty przeciwko żądaniu pozwu kurator pozwanego kwestionował roszczenie powoda co do zasady i co do wysokości, w tym legitymację procesową stron zaprzeczając, ażeby powód lub inny podmiot dokonał na rzecz pozwanego dostawy urządzeń wskazanych w fakturze i podnosząc, że z żadnego dowodu nie wynika, by pozwany kiedykolwiek prowadził działalność lub lokale swojego przedsiębiorstwa w S., a adres poczty elektronicznej, z której dokonano zamówienia nie jest oficjalnym adresem mailowym pozwanego, lecz adresem założonym na ogólnodostępnej darmowej domenie (...) Pozwany wskazał również, że powód nie dostarczył jakiegokolwiek urządzenia, albowiem dokument dostawy został wygenerowany przez E., a nie powoda i nie wynika z niego, co było przedmiotem dostawy. Dokument ten nie potwierdza także, że pozwany odebrał jakiekolwiek urządzenia, albowiem osoba wskazana w tym dokumencie nie była uprawniona do reprezentowania pozwanego, zaś aby możliwe było skorzystanie z domniemania zawartego w art. 97 k.c. konieczne jest, aby rzecz została dostarczona do lokalu czynnego przedsiębiorstwa pozwanego. Pozwany podniósł również, że dochodzenie roszczenia przez powoda jest przedwczesne, albowiem powód nie wykazał, aby wezwał skutecznie pozwanego do zapłaty, brak jest bowiem potwierdzenia doręczenia faktury pozwanemu.

Zgodnie z treścią art. 535 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Powyższy przepis kreuje zatem stosunek obligacyjny o charakterze dwustronnie zobowiązującym. Sprzedawca (tu – powód) zobowiązuje się wydać towar, zaś kupujący (tu – pozwany) zobowiązuje się zapłacić ustaloną za ten towar cenę. W świetle powyższego uznać należy, że umowa sprzedaży jest umową wzajemną – obowiązkom sprzedawcy przeniesienia własności rzeczy i wydania jej kupującemu odpowiadają bowiem obowiązki kupującego zapłaty ceny i odbioru przedmiotu sprzedaży.

Stosownie do treści art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepis ten określa reguły dowodzenia, tj. przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, rzeczą Sądu nie jest bowiem zarządzanie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Sąd nie jest też zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne. Jest to wyrazem zasady, że to strony powinny być zainteresowane wynikiem postępowania oraz że to one dysponują przedmiotem postępowania m. in. poprzez powoływanie i przedstawianie Sądowi wybranych przez siebie dowodów. Zgodnie zaś z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 03 października 1969 roku w sprawie o sygn. akt II PR 313/69 na powodzie, stosownie do treści art. 6 k.c., spoczywa ciężar udowodnienia faktów przemawiających za zasadnością jego roszczenia. W razie zaś sprostania przez powoda ciążącemu na nim obowiązkowi, na stronie pozwanej spoczywa wówczas ciężar udowodnienia ekscepcji i faktów uzasadniających jej zdaniem oddalenie powództwa (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 1982 roku, sygn. akt I CR 79/82).

W okolicznościach niniejszej sprawy to na powodzie ciążył obowiązek udowodnienia istnienia roszczenia stanowiącego podstawę powództwa poprzez wykazanie, że pozwany zamówił u powoda wskazane w spornej fakturze urządzenia gastronomiczne (piec do pizzy bez podstawy, piec do pizzy z podstawą, 2 kuchnie gazowe, mikser) oraz że powód dostarczył i wydał pozwanemu zakupiony przez niego towar w liczbie i jakości zgodnej ze złożonym zamówieniem, a więc wykazania, że zrealizował swoje zobowiązanie i to w sposób prawidłowy, co aktualizowałoby po stronie pozwanego obowiązek zapłaty.

Posiadanie przez strony legitymacji w procesie jest przy tym przesłanką zasadniczą, od której istnienia uzależniona jest możliwość uwzględnienia powództwa, a jej brak, zarówno w postaci czynnej, jak i biernej, prowadzi do wydania wyroku oddalającego powództwo. Sąd bierze ją zaś pod uwagę z urzędu na każdym etapie postępowania. Jest ona instytucją prawa materialnego i oznacza uprawnienie do poszukiwania ochrony prawnej w konkretnej sprawie, przy czym literatura przedmiotu rozróżnia legitymację procesową czynną i bierną. Pierwsza z nich dotyczy strony powodowej i oznacza uprawnienie do wszczęcia i prowadzenia procesu, druga zaś dotyczy strony pozwanej i uzasadnia występowanie w procesie w charakterze pozwanego. Legitymacja procesowa jest więc uprawnieniem konkretnego podmiotu (legitymacja czynna) do występowania z konkretnym roszczeniem przeciwko innemu oznaczonemu podmiotowi (legitymacja bierna), które znajduje oparcie bądź w określonym stosunku materialnoprawnym łączącym owe strony bądź w ustawie (tak Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 13 stycznia 2010 roku, sygn. akt II CSK 323/09 oraz Sąd Apelacyjny w Gdańsku w uzasadnieniu wyroku z dnia 23 stycznia 2013 roku, sygn. akt V ACa 1009/12).

W pierwszej kolejności rolą Sądu było zatem ustalenie stron przedmiotowej umowy sprzedaży.

Jak wynikało z uznanych za wiarygodne w tym zakresie zeznań świadka M. M. – pracownika powoda, w związku z zamiarem nabycia sprzętu gastronomicznego w sierpniu 2019 roku skontaktował się z nim K. S., który w jednej z wiadomości mailowych wskazał, że faktura za zamówiony przez niego sprzęt gastronomiczny winna być wystawiona na pozwanego, jak też wskazał niezbędne dane pozwanego, w tym numer NIP. M. M. wobec powyższego sprawdził ten podmiot w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego i ustalił, że K. S. jest prokurentem tej spółki, a zatem osobą uprawnioną m. in. do zawierania umów w imieniu pozwanego. Co więcej, w powyższym powoda utwierdziło również opłacenie przez ten podmiot wystawionych przez niego faktur pro forma odnośnie pieca do pizzy bez podstawy i pieca do pizzy z podstawą, wobec czego powód przystąpił do realizacji zamówienia.

W ocenie Sądu powyższe okoliczności jednoznacznie wskazują, że zamówienia sprzętu gastronomicznego dokonywał K. S. działający w imieniu pozwanego i wobec tego to ten właśnie podmiot zobowiązany był – jako strona umowy zawartej z powodem – do zapłaty za niego. Jednocześnie samo umocowanie K. S. do zawierania umów w imieniu pozwanego nie budziło wątpliwości Sądu, osoba ta do dziś jest prokurentem pozwanej spółki (samoistnym). Bez znaczenia zaś dla powyższego ustalenia pozostawało przy tym to, czy zamówiony sprzęt gastronomiczny miał być wykorzystywany przez pozwaną spółkę, czy też samego K. S. w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (w tym na terenie Norwegii), sposób bowiem wykorzystania tych urządzeń pozostaje wewnętrzną sprawą pozwanego, który może np. użyczyć tychże urządzeń innym podmiotom. A zatem to, kto miał korzystać z zamówionego sprzętu gastronomicznego nie miało wpływu na określenie stron spornej umowy.

Jednocześnie przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że pozwany reprezentowany przez K. S. zamówił u powoda: piec do pizzy basic, bez podstawy w cenie 5 781 złotych netto (mailowo) i wskazał, że urządzenie to ma zostać dostarczone do restauracji (...) w (...) w S., dwie sztuki kuchni gazowej czteropalnikowej w cenie po 2 600 złotych netto (mailowo) i wskazał, że urządzenia te mają zostać dostarczone do G., jak też – telefonicznie – piec do pizzy z podstawą (miał być dostarczony do G.) oraz mieszarkę (mikser, miał być dostarczony do S.).

Wobec zaś zakwestionowania przez kuratora pozwanego, ażeby zamówiony towar został w ogóle dostarczony pozwanemu, to na powodzie – po myśli art. 6 k.c. – spoczywał ciężar wykazania, że powód wykonał swoje zobowiązanie, a więc dostarczył i wydał pozwanemu zamówione urządzenia gastronomiczne.

Na wykazanie powyższego faktu powód zaoferował znajdujący się na karcie 11 akt dowód dostawy towaru do restauracji (...) w (...) w S. podpisany przez M. N. podnosząc, że potwierdza on, a zwłaszcza – jak wskazał pełnomocnik powoda w czasie rozprawy w dniu 19 kwietnia 2023 roku – kolumna oznaczona jako „Waga brutto/ilość jednostek transakcyjnych/objętość/MP/cechy zabezpieczeń” i jej treść „200,00; 1; 1,44; 1,5; folia zwykła + taśma firmowa” – że wszystkie sporne urządzenia zostały tam dostarczone.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że w ocenie Sądu treść tej kolumny bynajmniej nie wskazuje na liczbę urządzeń dostarczonych do S. (na marginesie – gdyby miały one wszystkie zostać dostarczone w to miejsce, to byłaby liczba nie 4, tylko 5 – piec do pizzy bez podstawy, piec do pizzy z podstawą, 2 kuchnie gazowe, mikser), lecz, co oczywiste, odpowiada ona treści nagłówka tej kolumny, tj. waga brutto – 200,00; ilość jednostek transakcyjnych – 1; objętość – 1,44; MP – 1,5; cechy zabezpieczeń – folia zwykła + taśma firmowa”. Powyższe koreluje z zeznaniami świadków M. M. i M. N. (szefa kuchni w restauracji (...) w (...) w S., a więc z całą pewnością osoby, o jakiej mowa w art. 97 k.c.), którzy kategorycznie zeznali, że do S. dostarczono jedynie jedno sporne urządzenie – piec do pizzy bez podstawy. Wprawdzie świadek M. N. wskazywał, że nie pamięta, aby to on dokonał jego odbioru, niemniej jednak mając na uwadze, że taki piec został przez pozwanego, w imieniu którego działał K. S. (co świadek również potwierdził) zamówiony i miał być tam (do S.) dostarczony, logicznym pozostaje, że był to właśnie tenże piec, zwłaszcza że pozwany nie wykazał, ażby taki piec zamówił u innego podmiotu. Jednocześnie świadek M. N. wskazał, że nie dokonywał w restauracji (...), w której był szefem kuchni odbioru kuchni gazowych ani miksera, zaś potwierdził jeszcze wymianę pieca konwekcyjno – parowego, który nie był objęty przedmiotem sporu. Powyższe koreluje zaś z zeznaniami świadka M. M., który także wskazał, że piec do pizzy bez podstawy został wysłany i dostarczony do S., do restauracji (...), natomiast piec do pizzy z podstawą oraz dwie kuchnie gazowe – miały zostać dostarczone pozwanemu do G., a zatem dowód dostawy do S. przedłożony przez powoda (k. 11 akt) nie mógł stanowić równocześnie potwierdzenia dostawy tego sprzętu do G.. Faktu zaś tego, tj. dostarczenia pozwanemu do G. powyższych urządzeń wskazanych przez świadka, nie potwierdza żaden obiektywny dowód, sam świadek wskazał bowiem, że pozwany – mimo że dostawa miała być wykonywana z dwóch różnych punktów do G. (siedziby pozwanego) – nie dysponuje żadnym potwierdzeniem dostawy tych urządzeń pozwanemu. Odnośnie natomiast miksera, to świadek M. M. wskazywał na jego doręczenie pozwanemu do S., czemu jednak świadek M. N. kategorycznie zaprzeczał.

Wobec zaś kwestionowania przez kuratora pozwanego faktu dostawy zamówionego sprzętu, nie sposób uznać, że powód – poza dostawą pieca do pizzy bez podstawy – wykazał, że urządzenia, za które domaga się zapłaty dostarczył pozwanemu. Potwierdzeniem powyższego nie jest przy tym ani uregulowanie zaliczek przez pozwanego ani wystawienie faktury obejmującej wszystkie powyższe urządzenia, jak bowiem wynikało z ustalonego stanu faktycznego, faktura nie została odebrana przez pozwanego i ponownie mu wysłana, przy czym powód nie przedłożył dowodu jej doręczenia, co twierdzeń powoda o braku składania przez pozwanego reklamacji, czy kwestionowania faktury nie sposób uznać za przyznanie faktu spełnienia przez powoda na jego rzecz wskazanego tam świadczenia (dostawy wszystkich urządzeń).

Reasumując, powód za pomocą zaoferowanych dowodów zdołał wykazać, że pozwany reprezentowany przez K. S. kupił u niego sprzęt gastronomiczny w postaci pieca do pizzy bez podstawy, pieca do pizzy z podstawą, 2 kuchni gazowych i miksera oraz że powód dostarczył pozwanemu do (...) w S. piec do pizzy bez podstawy, a zatem jedynie w tym zakresie zaktualizował się po stronie pozwanego obowiązek zapłaty, tj. w zakresie kwoty 4 046,70 złotych netto (5 781 złotych netto – 1 734,30 złotych netto zaliczki).

Natomiast okoliczność dostarczenia pozwanemu pozostałych urządzeń gastronomicznych, tj. pieca do pizzy z podstawą, 2 kuchni gazowych i miksera, a więc zrealizowania złożonego zamówienia w pozostałym zakresie – pozostała – wobec kwestionowania tej okoliczności przez pozwanego – nieudowodniona z przyczyn wskazanych w powyższej części uzasadnienia, stąd też roszczenie powoda w zakresie kwoty 12 016,70 złotych netto podlegało oddaleniu (mikser – 2 155 złotych netto; 2 kuchnie gazowe – 5 200 złotych netto; piec do pizzy z podstawą – 4 661,70 złotych netto, tj. 5 781 złotych netto + 990 złotych netto – 2 109,30 złotych netto zaliczki).

Odnosząc się natomiast do zarzutu przedwczesności powództwa, to wskazać należy, że nie był on zasadny. Jak wynikało z przedłożonych dowodów, w tym korespondencji mailowej, faktura numer (...) na kwotę 24 485,61 złotych brutto na prośbę K. S. została wysłana pozwanemu do S., jednakże przesyłka nie została tam odebrana. W związku z powyższym po kontakcie z K. S. ponownie wysłano ją na adres działalności prowadzonej przez pozwanego w S. i jakkolwiek powód nie przedłożył dowodu doręczenia spornej faktury pozwanemu, niemniej jednak wystarczające było samo umożliwienie pozwanemu zapoznania się z jej treścią, a co było możliwe już po pierwszym skierowaniu przesyłki do S.. Fakt jej nieodebrania w tym czasie pozostawał więc bez wpływu na termin zapłaty określony w tejże faktury i wymagalność roszczenia powoda.

Mając na względzie całokształt powyższych rozważań Sąd w punkcie pierwszym wyroku na podstawie art. 535 k.c. w zw. z art. 1, art. 4 i art. 7 ustawy z dnia 08 marca 2013 roku ustawy z dnia 08 marca 2013 roku o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 711) zasądził od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 4 046,70 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi za okres od dnia 08 października 2019 roku do dnia zapłaty.

Uznając zaś dalej idące żądanie pozwu za niezasadne z przyczyn wskazanych w powyższej części uzasadnienia Sąd w punkcie drugim wyroku na podstawie powyżej powołanych przepisów w zw. z art. 6 k.c. a contrario powództwo w pozostałym zakresie oddalił.

O kosztach procesu Sąd orzekł jak w punkcie trzecim wyroku zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów określoną w art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c.

W niniejszej sprawie powód wygrał sprawę w 25,19%. Koszty poniesione przez powoda wyniosły kwotę 6 388,20 złotych (opłata sądowa od pozwu – 100 złotych, koszty zastępstwa procesowego – 3 600 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 złotych, zaliczka na poczet kosztów związanych z wynagrodzeniem kuratora pozwanego – 1 771,20 złotych).

Powodowi zatem należy się zwrot kosztów procesu w kwocie 1 609,19 złotych (25,19% z kwoty 6 388,20 złotych), którą Sąd zasądził na jego rzecz w punkcie trzecim wyroku.

W punkcie czwartym wyroku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 205 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: 2022 roku, poz. 1125) Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 66,42 złotych tytułem zwrotu wydatków tymczasowo poniesionych ze środków Skarbu Państwa (jako zwrot wydatków kuratora w związku ze sprawowaniem kurateli przyznanych postanowieniem z dnia 17 maja 2023 roku).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...),

3.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 29 maja 2023 roku