Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 września 2023 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Justyna Supińska

Protokolant: sekretarz sądowy Marta Denc

po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2023 roku w Gdyni

na rozprawie

w postępowaniu gospodarczym

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. na rzecz pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 917 złotych (dziewięćset siedemnaście złotych) wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty , tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III.  kosztami procesu w pozostałym zakresie obciąża(...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. uznając je za uiszczone.

Sygn. akt VI GC 1158/21

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 05 sierpnia 2021 roku powód (...)spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwoty 5 102,80 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwoty 4 920 złotych za okres od dnia 19 marca 2021 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 06 lutego 2021 roku pozwany zlecił mu organizację transportu w relacji W. – J., a powód przyjął to zlecenie do realizacji. Powód podniósł, że w dniu 06 lutego 2021 roku o godzinie 12:08 pracownik powoda K. Ś. otrzymała bowiem potwierdzenie realizacji zlecenia transportowego, wskazując jednocześnie pracownikowi pozwanego dane kierowcy i pojazdu do awizacji, natomiast pracownik pozwanego wskazał adres załadunku. Powód podniósł, że pracownik powoda K. Ś. przekazała dane, poinformowała o wysokości frachtu oraz wysłała wszystkie niezbędne informacje, a tym samym – zdaniem powoda – doszło między stronami do zlecenia organizacji transportu. Następnie kierowca zaawizowany uprzednio przez pracownika pozwanego odebrał towar z miejsca załadunku, tj. z W. i dostarczył towar do miejsca rozładunku w miejscowości J.. W związku ze zrealizowaniem usługi transportowej powód wystawił pozwanemu fakturę numer (...) opiewającą na kwotę 4 920 złotych brutto, jednakże pozwany nie uregulował tej należności. Na dochodzoną pozwem kwotę składa się również kwota 182,80 złotych tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności stanowiąca równowartość 40 euro, na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 08 marca 2013 roku o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 1790).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 23 września 2021 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI GNc 3128/21 starszy referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego orzeczenia pozwany (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagał się oddalenia powództwa w całości. Pozwany wskazał, że zlecił powodowi – na podstawie zlecenia transportowego z dnia 28 stycznia 2021 roku o numerze (...) – zorganizowanie przewozu towaru z Grecji do Polski. Powód miał zorganizować przewóz 22 000 kilogramów pomarańczy z C. do czterech magazynów (...) znajdujących się w Polsce (w K., W., J. i R.). W treści zlecenia znajdowało się także centrum dystrybucyjne D. w Ł., jednak już po sporządzeniu zlecenia okazało się, że do tego centrum towar nie ma być dostarczony. Pozwany podniósł, iż powód powyższe zlecenie transportowe wykonał w sposób nienależyty i wskazując, że pracownik pozwanego P. W. awizował kierowcę (w porozumieniu z powodem i kierowcą) w magazynach (...) w następującej kolejności: dnia 04 lutego 2021 roku – R., godz. 09:00-13:30, a następie K., godzina 13:30-14:00 oraz dnia 05 lutego 2021 roku – J., godz. 06:00-07:30, a następnie – W., godz. 13:30. W dniu 04 lutego 2021 roku kierowca stawił się na rozładunek w magazynie (...) dopiero o godzinie 13:50, natomiast nie zdążył dojechać już do K., choć tego dnia miał się tam stawić. Dopiero następnego dnia o godzinie 06:00 kierowca stawił się w magazynie w K., gdzie jednak nastąpił zwrot towaru z uwagi na jego niewystarczającą jakość. Z tego też powodu nastąpiło przekierowanie kierowcy do magazynu firmy (...) w R. w celu przesortowania towaru. Na miejscu nastąpił sort towaru oraz organizacja przez pozwanego dodatkowego transportu z firmy (...) w R. do magazynu (...) w K. na dzień 06 lutego 2021 roku – przy użyciu transportu firmy (...) tak, aby kierowca działający na zlecenie powoda zdążył rozładować towar w tym samym dniu w D. w miejscowości J. i w D. w W.. Jednakże, jak wskazał pozwany, kierowca samowolnie udał się jedynie do magazynu (...) w W., gdzie stawił się na rozładunku o godzinie 09:40, natomiast bez konsultacji z pozwanym pominął magazyn (...) w miejscowości J., gdzie był zaawizowany na godzinę 06:00 (kierowca stwierdził, że „nic go to nie obchodzi”). W związku z zaistniałą sytuacją pozwany poinformował K. Ś., że powód musi zorganizować transport na swój koszt, by najpóźniej w dniu 07 lutego 2021 roku rozładować towar w magazynie w miejscowości J. i jedyne, co pozwany może zrobić we własnym zakresie, to zorganizować przeładunek w firmie (...) w W.. W odpowiedzi K. Ś. stwierdziła, że bezpieczniej będzie, jeśli dotychczasowy kierowca nie będzie już wykonywał tego zlecenia (z uwagi na jego nieprofesjonalne zachowanie) i zorganizuje ona innego kierowcę, który dowiezie towar do magazynu (...) w miejscowości J.. Jednocześnie pozwany podniósł, że K. Ś. – pracownik powoda – na żadnym etapie rozmowy nie informowała pozwanego o konieczności poniesienia dodatkowych kosztów (a tym bardziej o ich wysokości), zaś P. W. – pracownik pozwanego wielokrotnie informował powoda, że wszelkie koszty powinny być po stronie przewoźnika realizującego zlecenie numer (...). Pozwany wskazał, że dodatkowy zorganizowany przez powoda przewóz towaru wynikał wyłącznie z nienależytego wykonania zobowiązania przez samego powoda, gdyż kierowca działający na jego zlecenie nie dotarł na czas do miejsc rozładunku, dodatkowo ignorując treść zlecenia i pomijając jedno miejsce rozładunku. Odnosząc się do przedłożonego przez powoda dokumentu zatytułowanego „Potwierdzenie zamówienia transportu” z dnia 06 lutego 2021 roku mającego stanowić dowód zawarcia umowy przewozu pozwany wskazał natomiast, że pochodzi on wyłącznie od powoda, nie jest opatrzony podpisem pozwanego oraz nie został nigdy z pozwanym uzgodniony, a tym bardziej przez niego zaakceptowany.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie zlecenia transportowego numer (...) (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. zlecił (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. przewóz towaru w liczbie 22 000 kilogramów owoców (pomarańczy) na trasie z miejscowości C. (Grecja) do pięciu magazynów (...) znajdujących się w Polsce, tj. w K., w W., w miejscowości J., w R. i w Ł., za wynagrodzeniem w kwocie 2 500 euro. Załadunek miał nastąpić w dniu 01 lutego 2021 roku, zaś rozładunek w dniach 04-05 lutego 2021 roku.

Ostatecznie okazało się, że w ramach powyższego zlecenia transportowego towar nie miał być dostarczony do magazynu (...) w Ł., a jedynie do pozostałych czterech magazynów.

W sprawach dotyczących powyższego zlecenia transportowego osobą kontaktową ze strony (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. był P. W., zaś ze strony (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. – K. Ś..

niesporne, a nadto: zlecenie transportowe numer (...) – k. 51-52 akt, zeznania świadka K. Ś. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:05:35-00:53:23), zeznania świadka M. B. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:53:23-02:00:06), zeznania świadka B. H. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 02:00:06-02:32:32), zeznania świadka P. W. – protokół rozprawy z dnia 23 sierpnia 2023 roku – k. 301-305 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:02:08-00:45:02)

zeznania członka zarządu powoda M. M. – protokół rozprawy z dnia 23 sierpnia 2023 roku – k. 301-305 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:45:02-00:59:45)

W ramach powierzonego do wykonania zlecenia transportowego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. pozostawił w gestii (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. ustalenie kolejności rozładunku towaru we wskazanych w tym zleceniu transportowym poszczególnych magazynach (...). W związku z tym K. Ś. skontaktowała się z kierowcą wykonującym przedmiotowy transport, aby ten ustalił trasę najbardziej dla niego dogodną i tak, aby dojechać do wszystkich miejsc rozładunku bez opóźnienia.

Ostatecznie ustalono, że kierowca rozładuje towar w magazynach znajdujących się kolejno: w R., w K., w miejscowości J. i W..

O poczynionych z kierowcą ustaleniach K. Ś. poinformowała P. W., który w imieniu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. zaawizował rozładunki towaru w poszczególnych magazynach zgodnie ze wskazaniem kierowcy w następującej kolejności: dnia 04 lutego 2021 roku – magazyn w R., godz. 09:00-13:30, a następnie w tym dniu – magazyn w K., godz. 13:30-14:00 oraz dnia 05 lutego 2021 roku – magazyn w miejscowości J., godz. 06:00-07:30, a następnie w tym dniu – magazyn w W., godz. 13:30.

zeznania świadka K. Ś. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:05:35-00:53:23), zeznania świadka M. B. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:53:23-02:00:06), zeznania świadka P. W. – protokół rozprawy z dnia 23 sierpnia 2023 roku – k. 301-305 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:02:08-00:45:02)

W trakcie realizacji przedmiotowego zlecenia transportowego kierowca je wykonujący przyjechał na miejsce pierwszego rozładunku, tj. do magazynu (...) w R. w dniu 04 lutego 2021 roku, o godzinie 13:50, o czym poinformowano P. W.. Wobec jednakże tego opóźnienia, kierowca wraz z towarem nie dojechał już w tym dniu, tj. w dniu 04 lutego 2021 roku, na drugi zaawizowany na ten dzień, na godzinę 13:30 – 14:00, rozładunek do magazynu (...) w K.. Ostatecznie do magazynu (...) w K. kierowca dojechał wraz z towarem w dniu następnym, tj. w dniu 05 lutego 2021 roku, w godzinach porannych.

Po dotarciu przez kierowcę do magazynu (...) w K. odbiorca towaru odmówił jego przyjęcia z uwagi na niską jakość towaru, gdyż na części przewożonych pomarańczy pojawiła się pleśń. W związku z tym (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. podjął decyzję o przekierowaniu całego pozostałego transportu z pomarańczami do sortowni znajdującej się w R. w celu jego sprawdzenia i posortowania.

Czynności związane z sortowaniem towaru trwały do wieczora i zakończyły się w dniu 05 lutego 2021 roku około godziny 19:00-20:00.

Kierowca oczekiwał na miejscu do zakończenia czynności związanych ze sprawdzeniem towaru.

Wobec zaistniałej potrzeby przesortowania towaru, (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. dostawy owoców do magazynów (...) zlokalizowanych w miejscowości J. i W. pierwotnie zaplanowane za dzień 05 lutego 2021 roku przeawizowała na kolejny dzień, tj. na dzień 06 lutego 2021 roku.

list przewozowy CMR – k. 53 akt, zeznania świadka K. Ś. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:05:35-00:53:23), zeznania świadka M. B. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:53:23-02:00:06), zeznania świadka P. W. – protokół rozprawy z dnia 23 sierpnia 2023 roku – k. 301-305 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:02:08-00:45:02)

Po zakończeniu czynności związanych z sortowaniem przewożonych pomarańczy, by uniknąć dalszych opóźnień w dostawie, (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. przewóz partii posortowanego towaru zaplanowanego do rozładunku w magazynie (...) w K. zlecił innemu przewoźnikowi i pokrył koszty związane z tym transportem.

Kierowca działający na zlecenie (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G., zgodnie z ustaloną wcześniej trasą przejazdu, miał natomiast udać się z pozostałym towarem do kolejnego magazynu (...) zlokalizowanego w miejscowości J., gdzie dostawa została zaawizowana na dzień 06 lutego 2021 roku, na godzinę 06:00 rano, a następnie do magazynu (...) w W..

zeznania świadka K. Ś. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:05:35-00:53:23), zeznania świadka M. B. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:53:23-02:00:06), zeznania świadka B. H. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 02:00:06-02:32:32), zeznania świadka P. W. – protokół rozprawy z dnia 23 sierpnia 2023 roku – k. 301-305 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:02:08-00:45:02)

W sobotę, dnia 06 maja 2021 roku, w godzinach porannych, P. W. otrzymał informację z magazynu (...) w miejscowości J., że zaawizowany do rozładunku transport z towarem nie dotarł na miejsce. Ostatecznie okazało się, że wbrew poczynionym ustaleniom kierowca zmienił trasę przejazdu i zamiast do centrum magazynowego D. w miejscowości J., udał się z całym towarem od razu do magazynu (...) w W., z pominięciem magazynu w J..

P. W. skontaktował się wówczas telefonicznie z kierowcą, który poinformował go, że nie zdąży dojechać do domu na weekend i dlatego od razu udał się do ostatniego miejsca rozładunku w W.. Natomiast gdyby udał się najpierw, zgodnie z pierwotnymi ustaleniami, do magazynu w miejscowości J., a następnie – do W., to czas pracy jako kierowcy skończyłby mu się już w W. i to tam musiałby odbyć przerwę w pracy, tzw. „pauzę”, co oznaczałoby, że nie zdążyłby powrócić na weekend do domu.

list przewozowy CMR – k. 53 akt, zeznania świadka K. Ś. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:05:35-00:53:23), zeznania świadka M. B. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:53:23-02:00:06), zeznania świadka B. H. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 02:00:06-02:32:32), zeznania świadka P. W. – protokół rozprawy z dnia 23 sierpnia 2023 roku – k. 301-305 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:02:08-00:45:02)

W związku z brakiem dostarczenia przewożonych pomarańczy do magazynu (...) w miejscowości (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G., chcąc uniknąć grożących jej kar za opóźnienie w dostawie, uzgodnił z odbiorcą przeawizowanie dostawy owoców do tego magazynu na następny dzień, tj. w dniu 07 lutego 2021 roku (niedziela).

Jednocześnie w związku z tym, że kierowca jechał do magazynu (...) w W. z towarem przeznaczonym także do rozładunku w magazynie (...) w miejscowości J., P. W. zaproponował, aby kierowca towar pierwotnie przeznaczony do rozładunku w magazynie (...) w miejscowości J. rozładował po drodze, w magazynie zaprzyjaźnionej firmy (...) w W.. Z tego magazynu towar miał zostać przewieziony transportem zastępczym do miejsca docelowego rozładunku w miejscowości J. w kolejnym dniu, tj. w dniu 07 lutego 2021 roku.

zeznania świadka M. B. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:53:23-02:00:06), zeznania świadka P. W. – protokół rozprawy z dnia 23 sierpnia 2023 roku – k. 301-305 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:02:08-00:45:02)

Wszelkie ustalenia dotyczące przeawizowania i dostawy towaru do pominiętego przez kierowcę magazynu (...) w miejscowości J. dokonywane były telefonicznie i poprzez smsy, ponieważ cała sytuacja związana z brakiem dostawy do jednego z miejsc rozładunku wyniknęła w dniu 06 lutego 2021 roku, tj. w sobotę rano, kiedy to pracownik (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. nie miał dostępu do służbowej skrzynki mailowej.

zeznania świadka K. Ś. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:05:35-00:53:23), zeznania świadka M. B. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:53:23-02:00:06), zeznania świadka B. H. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 02:00:06-02:32:32), zeznania świadka P. W. – protokół rozprawy z dnia 23 sierpnia 2023 roku – k. 301-305 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:02:08-00:45:02), wydruk wiadomości sms – k. 54-56 akt

W dniu 06 lutego 2021 roku pomiędzy P. W. a K. Ś. w związku z zaistniałą sytuacją odbyła się rozmowa poprzez wymianę smsów, w czasie której w odpowiedzi na pytanie o auto zastępcze, K. Ś. odpowiedziała, że jest zorganizowane oraz wskazała dane kierowcy i pojazdu.

P. W. na żadnym etapie powyższych uzgodnień nie wskazywał na pokrycie przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kosztów tego transportu, zaś K. Ś. nie wskazywała ich wysokości.

Po ustaleniu, że (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. zorganizuje transport owoców z W. do miejscowości J. w ramach pierwotnego zlecenia, P. W. przekazał taką informację innemu pracownikowi (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. – B. H., którego radził się wcześniej w tej sprawie.

wydruk korespondencji sms – k. 54-56 akt, zeznania świadka P. W. – protokół rozprawy z dnia 23 sierpnia 2023 roku – k. 301-305 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:02:08-00:45:02), zeznania świadka B. H. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 02:00:06-02:32:32)

W dniu 06 lutego 2021 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. sporządził potwierdzenie zamówienia transportu, w którego treści wskazał, że w nawiązaniu do ustaleń potwierdza podjęcie się usługi transportowej w relacji z W. do miejscowości J. dotyczącej przewozu ładunku w postaci owoców na paletach w liczbie 5 ton, za wynagrodzeniem w kwocie 4 000 złotych netto. Wskazano, że samochód podstawi się na załadunku w dniu 06 lutego 2021 roku w godzinach 14:00-18:00.

Tak sporządzone potwierdzenie zamówienia transportu nie zostało opatrzone podpisem żadnej ze stron.

Powyższe potwierdzenie zlecenia transportowego sporządzone przez K. Ś. zostało wysłane przez nią do (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. w dniu jego wystawienia, tj. w dniu 06 lutego 2021 roku (sobota) o godzinie 15:00 na adres skrzynki mailowej spółki, do której, w związku z weekendem, pracownicy (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. nie mieli dostępu. Dlatego też o sporządzonym dokumencie (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. dowiedział się w poniedziałek rano, po odczytaniu przez pracowników przesłanej wiadomości mailowej.

K. Ś. nie poinformowała P. W. ani telefonicznie ani smsem o wystawieniu dokumentu – potwierdzenia przyjęcia zlecenia transportowego.

potwierdzenie zamówienia transportu z dnia 06 lutego 2021 roku – k. 7-8 akt, zeznania świadka K. Ś. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:05:35-00:53:23), zeznania świadka M. B. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:53:23-02:00:06), zeznania świadka B. H. – protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2022 roku – k. 128-132 akt (zapis obrazu i dźwięku 02:00:06-02:32:32), zeznania świadka P. W. – protokół rozprawy z dnia 23 sierpnia 2023 roku – k. 301-305 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:02:08-00:45:02)

Towar w postaci owoców został dostarczony do magazynu (...) w miejscowości J. w dniu 07 lutego 2021 roku przez działającego na zlecenie (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. przewoźnika, przy wykorzystaniu zestawu pojazdów o numerach rejestracyjnych: (...)

niesporne, a nadto: list przewozy CMR – k. 9-11 akt

Po odczytaniu w poniedziałek, dnia 08 lutego 2021 roku, wiadomości mailowej zawierającej potwierdzenia przyjęcia zlecenia transportowego, P. W. poinformował od razu K. Ś., że zgodnie z prowadzoną z nią korespondencją nie ma możliwości, aby (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. poniósł koszt transportu z W. do miejscowości J., albowiem w żadnym momencie rozmowy, czy korespondencji nie było mowy o płatności za transport.

wydruk korespondencji mailowej – k. 59-60 akt

W związku z wykonaniem zlecenia transportowego numer (...) (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wystawił na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. fakturę numer (...) na kwotę 3 075 euro brutto, z terminem płatności do dnia 14 marca 2021 roku.

Powyższa należność została zapłacona przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. przelewami z dnia 17 marca 2021 roku (do wysokości podatku VAT w złotych polskich) i z dnia 18 marca 2021 roku (do wysokości kwoty netto w euro).

faktura numer (...) – k. 63 akt, wydruk potwierdzenia realizacji przelewów – k. 66-67 akt

Natomiast w związku z wykonaniem transportu towaru na trasie z W. do miejscowości J., w dniu 16 lutego 2021 roku (...)spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wystawił na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. fakturę numer (...) na kwotę 4 920 złotych brutto, z terminem płatności do dnia 18 marca 2021 roku.

faktura numer (...) – k. 12 akt

W dniu 17 lutego 2021 roku P. W. zwrócił się do (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. z informacją, że (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. nie jest zobowiązany do zapłaty faktury numer (...), na co w odpowiedzi, w wiadomości mailowej z dnia 18 lutego 2021 roku, K. Ś. poinformowała go, że transport na trasie W. – miejscowość J. stanowił osobne zlecenie, ponieważ został zrealizowany przez innego kierowcę, a także w innej relacji, jak też poinformowała o wysokości frachtu oraz wysłała wszystkie informacje, a zlecony transport został wykonany.

W kolejnej wiadomości mailowej z dnia 18 lutego 2021 roku P. W. wskazał, że w żadnym momencie rozmowy i dyskusji na temat zlecenia nie przedstawiono informacji o dodatkowym koszcie transportu, a kierowca sam zdecydował o pominięciu jednego miejsca rozładunku i udaniu się do bezpośrednio do W..

wydruk korespondencji mailowej – k. 93-101 akt

W piśmie z dnia 01 marca 2021 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. poinformował (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G., że odsyła tę fakturę bez księgowania, gdyż została wystawiona bezzasadnie, albowiem jedyną usługą, na jaką umawiały się strony to usługa zgodnie ze zleceniem transportowym numer (...).

pismo z dnia 01 marca 2021 roku wraz z potwierdzeniem nadania – k. 57-58 akt

W piśmie z dnia 16 marca 2021 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wezwał (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. do zapłaty kwoty 4 920 złotych tytułem wynagrodzenia za wykonanie zleconej usługi organizacji transportu, która to należność wynikała z faktury numer (...), jednakże bezskutecznie.

ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania – k. 13-15 akt, odpowiedź na wezwanie do zapłaty wraz potwierdzeniem nadania – k. 61-62 akt

(...)spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. nie zwracał się do działającego na jego zlecenie kierowcy realizującego złocenie numer (...) o dostarczenie wydruku z tachografu w celu zweryfikowania podanych przez niego informacji odnośnie do czasu pracy.

zeznania członka zarządu powoda M. M. – protokół rozprawy z dnia 23 sierpnia 2023 roku – k. 301-305 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:45:02-00:59:45)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie oświadczeń stron w zakresie, w jakim nie były one kwestionowane przez stronę przeciwną, a nadto na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów oraz dowodów z wydruków z korespondencji elektronicznej – mailowej i sms (uznając je za dowody w rozumieniu art. 308 k.p.c. w zw. z art. 243 ¹ k.p.c.) przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich wiarygodności i mocy dowodowej przez żadną ze stron.

Pozostałe dokumenty dołączone do akt nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnosiły do sprawy nowych i istotnych okoliczności.

Podstawą dokonania ustaleń faktycznych były również zeznania przesłuchanych w sprawie świadków: K. Ś., M. B., B. H. i P. W., a także zeznania przedstawiciela powoda M. M. w poniżej wskazanym zakresie.

Odnośnie do zeznań świadka M. B., to Sąd uznał je za wiarygodne w zakresie, w jakim świadek wskazała, że pomimo ustalenia przez kierowcę kolejności, w jakich miało nastąpić rozładowanie towaru, kierowca samowolnie zmienił tę kolejność i udał się na rozładunek w inne miejsce niż ustalone oraz że powód zaproponował wówczas rozładowanie towaru (przewożonego do magazynu w miejscowości J.) w W., by powód stamtąd mógł odebrać towar pojazdem zastępczym. Świadek wskazała również, że P. W. informował powoda, że pozwany nie będzie ponosił dodatkowych kosztów związanych z tym transportem, przy czym świadek swoją wiedzę w tym zakresie czerpała wyłącznie od P. W. i z treści prowadzonej przez niego korespondencji, wobec czego nie mogły być one zatem dowodem na uzgodnienia dotyczące kwestii odpłatności za wykonany przewóz, jak i samej wysokości wynagrodzenia.

Odnosząc się natomiast do zeznań świadka B. H., to Sąd uznał je za wiarygodne i oparł się na nich w zakresie, w jakim świadek wskazał, że w sobotę (a więc w dniu 06 lutego 2021 roku) P. W. poinformował go, że kierowca zamiast stawić się w magazynie (...) w miejscowości J., pojechał do kolejnego magazynu (...) w W. i zwrócił się do niego o radę, co zrobić w takiej sytuacji. Świadek zeznał, że poradził mu, by ten ustalił z kierowcą, czy z W. pojedzie on do magazynu (...) w miejscowości J. (co oznaczałoby jedynie odwrócenie kolejności dostawy) albo by podjął próbę przeawizowania dostawy na następny dzień. Jednocześnie jakkolwiek świadek nie był obecny przy dokonywaniu ustaleń przez P. W. i K. Ś., niemniej jednak kategorycznie zeznał, że już w sobotę P. W. przekazał mu, że towar został przeawizowany na dzień 07 lutego 2021 roku, zaś powód podstawi transport zastępczy w ramach pierwotnego zlecenia, a więc bez konieczności ponoszenia jakichkolwiek dodatkowych kosztów przez pozwanego.

Odnośnie do zeznań świadka P. W., to Sąd na ich podstawie ustalił, że świadek po otrzymaniu informacji z magazynu (...) w miejscowości J., że kierowca nie stawił się z dostawą, skontaktował się z tymże kierowcą i otrzymał od niego informację, że nie zdąży on dojechać do domu na weekend i dlatego od razu udał się do ostatniego miejsca rozładunku w W.. Natomiast gdyby udał się najpierw, zgodnie z pierwotnymi ustaleniami, do magazynu w miejscowości J., a następnie – do W., to czas pracy jako kierowcy skończyłby mu się już w W. i to tam musiałby odbyć przerwę w pracy, tzw. „pauzę”, co oznaczałoby, że nie zdążyłby wrócić na weekend do domu. Jednocześnie w związku z tym, że kierowca jechał do magazynu (...) w W. z towarem przeznaczonym także do rozładunku w magazynie (...) w miejscowości J., P. W. zaproponował, aby kierowca towar pierwotnie przeznaczony do rozładunku w magazynie (...) w miejscowości J. rozładował po drodze, w magazynie zaprzyjaźnionej firmy (...) w W.. Z tego magazynu towar miał zostać przewieziony transportem zastępczym zorganizowanym przez powoda do miejsca docelowego rozładunku w miejscowości J. w kolejnym dniu, tj. w dniu 07 lutego 2021 roku. W tym miejscu wskazać należy, że świadek P. W. jednoznacznie i kategorycznie zaprzeczał, ażeby na jakimkolwiek etapie rozmów, czy to telefonicznie, czy za pomocą smsów, uzgadniał z K. Ś., że to na pozwanym spoczywał będzie obowiązek zapłaty za ten dodatkowy transport, zaś o zleceniu w tejże relacji (z W. do miejscowości J.) za wynagrodzeniem w kwocie 4 000 złotych netto powziął wiadomość dopiero z maila odczytanego w poniedziałek, w dniu 08 lutego 2021 roku, a więc już po zrealizowanym przewozie.

Odnośnie do zeznań świadka K. Ś., to Sąd uznał je za wiarygodne w zakresie, w jakim świadek wskazała, że zaszła konieczność zorganizowania transportu z W. do miejscowości J., co też świadek uczyniła. Niemniej jednak nie znalazła potwierdzenia w zgromadzonych dowodach okoliczność, że świadek informowała telefonicznie pracownika pozwanego o wysokości kosztów tego transportu, faktu tego nie potwierdza bowiem żaden obiektywny dowód. Jakkolwiek świadek w istocie wysłała potwierdzenie przyjęcia zlecenia przewozu w powyższej relacji za wynagrodzeniem w kwocie 4 000 złotych netto, niemniej uczyniła to w wiadomości mailowej, z którą pozwany zapoznać się mógł dopiero po uzyskaniu dostępu do służbowej skrzynki mailowej, a więc w poniedziałek, po zrealizowanym transporcie. Nadto Sąd miał na uwadze, że informację tę świadek przesłała pozwanemu o godz. 15:00, podczas gdy smsowo ustalenia w zakresie tego transportu były czynione nie później niż do godzony 14:00 i to w formie sms. Co więcej, do tej godziny świadek przekazała dane nowego kierowcy, nie wspominając jednak nic o wysokości uzgodnionego wynagrodzenia.

W tej sytuacji zeznania świadka wskazującego, że telefonicznie uzgodniła kwestię wynagrodzenia za ten transport z pozwanym uznać należało za niewystarczające dla wykazania tego faktu wobec jego zaprzeczania przez pozwanego i to powoda po myśli art. 6 k.c. należało obciążyć zaniedbaniami dowodowymi w tym zakresie. Nie stanowił przy tym dowodu na uzgodnienie kwestii wynagrodzenia za ten transport i jego akceptacji przez pozwanego mail wysłany przez świadka wraz z potwierdzeniem przyjęcia zlecenia za wynagrodzeniem w sytuacji, gdy pozwany mógł się z jego treścią zapoznać dopiero w poniedziałek, po uzyskaniu dostępu do służbowej poczty i po wykonaniu spornego transportu, i to tym bardziej, że świadek K. Ś. nie informowała powoda o przesłaniu takiej korespondencji, a dotychczasowy kontakt w kwestii przewozu był jedynie telefoniczny i za pomocą sms. Pozwany nie musiał zatem przewidywać, że takie dokumenty w tej kwestii zostaną mu przesłane mailowo skoro nie była to przyjęta forma komunikacji stron w tym temacie.

W pozostałym zakresie, w tym w szczególności odnośnie do przebiegu realizacji zlecenia, przyczyn opóźnienia, czy przyczyn pominięcia przez kierowcę jednego z magazynów dostawy, zeznania powyższych świadków Sąd uznał za wiarygodne, albowiem były spójne i wzajemnie się uzupełniały.

Odnosząc się natomiast do zeznań członka zarządu powoda to Sąd zważył, że nie posiadał on bezpośredniej wiedzy w zakresie okoliczności spornych, przy czym zeznał, że powód nie podjął żadnych czynności związanych z ustaleniem czasu pracy kierowcy, którego przekroczenie miało być przyczyną podjętej decyzji o pominięciu przez niego dostawy do magazynu (...) w miejscowości J. wbrew treści zlecenia transportowego numer (...). Natomiast podnoszona w trakcie zeznań okoliczność, jakoby pozwany nie informował powoda o karach umownych za opóźnienie w dostawie zastrzeżonych w stosunkach między pozwanym a jego kontrahentem, co mogło mieć wpływ na decyzję powoda o zawarciu w ogóle umowy z pozwanym, pozostawała bez jakiegokolwiek znaczenia, tym bardziej że nie była przedmiotem jakiegokolwiek zarzutu.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2022 roku (k. 128 akt) Sąd pominął dowód z zeznań świadków K. Ś., M. B., B. H. i P. W. w zakresie wykraczającym poza tezę dowodową wskazaną w punktach 1 i 2 powyższego postanowienia mając na uwadze treść art. 235 ² § 1 pkt 2 k.p.c. (brak zastrzeżenia na powyższą czynność procesową w trybie art. 162 k.p.c.).

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2023 roku (k. 304 akt) na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 4 k.p.c. Sąd pominął dowód z przesłuchania pozwanego, albowiem osoby uprawnione do jego reprezentowania – mimo prawidłowego wezwania – nie stawiły się na rozprawę i nie usprawiedliwiły w żaden sposób swojej nieobecności (brak zastrzeżenia na powyższą czynność procesową w trybie art. 162 k.p.c.).

Sąd nie przeprowadził dowodu z zeznań świadka J. S., albowiem oświadczeniem złożonym na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2023 roku w postępowaniu toczącym się przed Sądem Rejonowym w Łukowie w sprawie o sygn. akt I Cps 5/22 w przedmiocie odezwy Sądu Rejonowego w Gdyni o przesłuchanie świadka J. S., pełnomocnik powoda oświadczył, że cofa wniosek o przeprowadzenie dowodu z zeznań tego świadka (k. 284).

W ocenie Sądu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwoty 5 102,80 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwoty 4 920 złotych za okres od dnia 19 marca 2021 roku do dnia zapłaty – tytułem wynagrodzenia za wykonanie przez powoda powierzonego mu przez pozwanego zlecenia transportu towaru z W. do miejscowości J. (w zakresie kwoty 4 920 złotych) i tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności (w zakresie kwoty 182,80 złotych).

Kierując zarzuty przeciwko żądaniu pozwu pozwany (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagał się oddalenia powództwa w uzasadnieniu wskazując, że powód nie wykazał istnienia dochodzonego przez siebie roszczenia, a na pozwanym nie ciąży obowiązek zapłaty na rzecz powoda jakichkolwiek kwoty. Pozwany wskazał, iż dodatkowy zorganizowany przez powoda przewóz towaru, za którego organizację domaga się zapłaty w niniejszym postępowaniu, wynikał wyłącznie z nienależytego wykonania zobowiązania przez samego powoda, gdyż w ramach wcześniejszej współpracy stron dotyczącej zleconego przez pozwanego powodowi transportu towaru z C. w Grecji do czterech magazynów kontrahenta pozwanego – (...) spółki akcyjnej z siedzibą w K. – znajdujących się w Polsce, kierowca działający na zlecenie pozwanego nie dotarł na czas do miejsc rozładunku, a dodatkowo zignorował treść zlecenia i pominął w ogóle jedno miejsce rozładunku. W tej sytuacji zdaniem pozwanego brak jest podstaw do obciążenia go obowiązkiem zapłaty na rzecz strony powodowej dochodzonej kwoty. Jednocześnie pozwany wskazał, że dokument „Potwierdzenie zamówienia transportu” z dnia 06 lutego 2021 roku pochodzi wyłącznie od powoda, nie jest opatrzony podpisem pozwanego oraz nie został nigdy z pozwanym uzgodniony, a tym bardziej przez niego zaakceptowany.

Mając na względzie powyższe stanowiska stron wskazać należy, że w niniejszej sprawie powód swoje roszczenie o zapłatę wywodził z zawartej z pozwanym umowy przewozu towaru na trasie z W. do miejscowości J..

Zgodnie z treścią art. 774 k.c. przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy. Umowa przewozu ma charakter kwalifikowany, to znaczy, że o umowie przewozu w rozumieniu Kodeksu cywilnego można mówić jedynie wtedy, gdy przemieszczenia osób lub rzeczy podejmuje się przedsiębiorstwo mające status prawny przewoźnika, uprawnione do prowadzenia działalności przewozowej w sposób zawodowy i zarobkowy (za wynagrodzeniem). Niewątpliwie do elementów przedmiotowo istotnych należy zaliczyć także określenie translokacji, oznaczenie przedmiotu przewozu i oznaczenie przewoźnego.

Z racji tego, że przewóź stanowiący przedmiot sporu w niniejszej sprawie realizowany był wyłącznie na terenie Polski (na trasie z W. do miejscowości J.), do jego oceny zastosowanie miały przywołane przepisy Kodeksu cywilnego odnoszące się do umowy przewozu oraz uregulowania zawarte w ustawie z dnia 15 listopada 1984 roku Prawo przewozowe (tekst jednolity Dz. U. z 2020 roku, poz. 8) stosownie do zasady wyrażonej w art. 775 k.c., zgodnie z którym przepisy zawarte w Kodeksie cywilnym stosuje się do przewozu w zakresie poszczególnych rodzajów transportu tylko o tyle, o ile przewóz ten nie jest uregulowany odrębnymi przepisami.

Mając na uwadze stanowisko pozwanego zawarte z sprzeciwie od nakazu zapłaty Sąd zważył, że pozwany w istocie nie zaprzeczał, że zlecił powodowi wykonanie przewozu towaru na trasie z W. do miejscowości J., jak również, że przedmiotowe zlecenie transportowe zostało przez powoda wykonane, tj. zlecony do przewozu towar ostatecznie dotarł do miejsca rozładunku, jakim był magazyn kontrahenta pozwanego znajdujący się w miejscowości J.. Pozwany zarzucił natomiast, że zorganizowany przez powoda przewóz towaru wynikał wyłącznie z nienależytego wykonania innego zobowiązania przez powoda oraz że informował powoda, że nie będzie pokrywał jego kosztów. Pozwany wskazał bowiem, że w ramach wcześniejszej współpracy stron dotyczącej zleconego przez pozwanego powodowi transportu towaru z C. w Grecji do czterech magazynów w Polsce, kierowca działający na zlecenie pozwanego nie dotarł na czas do miejsc rozładunku, a nadto zignorował treść zlecenia i pominął w ogóle jedno miejsce rozładunku – miejscowość J., w wyniki czego powstała konieczność zorganizowania transportu zastępczego do tego właśnie miejsca.

Sąd zważył, że jak wynikało z przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego na podstawie zlecenia transportowego numer (...) pozwany zlecił powodowi przewóz towaru na trasie z miejscowości C. (Grecja) do pięciu magazynów sieci D. znajdujących się w Polsce, tj. w K., w W., w miejscowości J., w R. i w Ł., za wynagrodzeniem w kwocie 2 500 euro. Zgodnie z treścią zlecenia transportowego załadunek towaru miał nastąpić w dniu 01 lutego 2021 roku, zaś rozładunek w dniach 04 i 05 lutego 2021 roku. Ostatecznie w ramach przedmiotowego zlecenia transportowego towar nie miał być dostarczony do magazynu w Ł., a jedynie do pozostałych czterech magazynów. Z treści zeznań przesłuchanych w sprawie świadków wynikało natomiast, że ustalenie kolejności rozładunku towaru w poszczególnych magazynach pozostawiono do decyzji kierowcy wykonującego ten transport, aby mógł on go sobie ustalić w kolejności pozwalającej na uniknięcie ewentualnych opóźnień w transporcie, przy czym po przekazaniu ustalonej przez kierowcę trasy dokonano w miejscach rozładunku stosowanych awizacji.

Sąd zważył w tym miejscu, że pozwany w treści sprzeciwu od nakazu zapłaty podnosił między innymi, że zlecenie pozwanemu przewozu towaru z W. do miejscowości J. wynikało z nienależytego wykonania wcześniejszego zobowiązania przez samego powoda, gdyż kierowca działający na jego zlecenie nie dotarł na czas do wszystkich miejsc rozładunku.

Jakkolwiek na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie budziło wątpliwości Sądu, że w toku wykonywania zlecenia transportowego numer (...) doszło do opóźnienia w dostawie towaru do pierwszego miejsca rozładunku, tj. do magazynu w R., żaden z przeprowadzonych w toku niniejszego postępowania dowodów nie dał podstaw do ustalenia przyczyn tego opóźnienia. Z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynikało jedynie, że w związku z powstałym opóźnieniem kierowca wraz z towarem nie dojechał już w tym samym dniu, tj. w dniu 04 lutego 2021 roku, na drugi zaawizowany na ten dzień rozładunek w magazynie w K., a do tego magazynu kierowca dojechał w dniu następnym, tj. w dniu 05 lutego 2021 roku w godzinach porannych. Jednocześnie z materiału dowodowego sprawy wynikało, że zmiana daty dostawy towaru do miejsca rozładunku w K. była uzgodniona przez strony, a więc pozwany miał wiedzę o tej zmianie i akceptował ją.

Pozwany w treści sprzeciwu od nakazu zapłaty zarzucił również, że kierowca działający na zlecenie powoda zignorował treść zlecenia transportowego i pominął jedno miejsce rozładunku – magazyn (...) zlokalizowany w miejscowości J., a więc powód zobowiązany był zorganizować na swój koszt inny transport, przy czym okoliczność, że kierowca działający na zlecenie powoda nie dojechał z towarem do miejsca rozładunku w miejscowości J. nie była sporna pomiędzy stronami. Sporne pozostawało natomiast to, kogo należy obciążyć odpowiedzialnością za ten stan rzeczy w kontekście przyczyny pominięcia przez kierowcę tegoż miejsca rozładunku.

Jak wynikało z przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego, po dotarciu przez kierowcę do magazynu (...) w K. odbiorca towaru odmówił jego przyjęcia z uwagi na niską jakość towaru, gdyż na części przewożonych pomarańczy pojawiła się pleśń, w związku z czym pozwany podjął decyzję o przekierowaniu całego transportu z pomarańczami (przeznaczonymi także do rozładunku w pozostałych miejscowościach) do sortowni celem sprawdzenia przewożonego towaru. Czynności związane z sortowaniem towaru trwały do wieczora i zakończyły się w dniu 05 lutego 2021 roku około godziny 19:00-20:00. Poza sporem pozostawała przy tym okoliczność, że kierowca oczekiwał na miejscu w sortowni do zakończenia czynności związanych ze sprawdzeniem towaru. Nadto strony zgodnie wskazywały również, iż wobec zaistniałej potrzeby przesortowania towaru pozwany poczynił starania celem przeawizowania dostawy towaru do magazynów (...) zlokalizowanych w miejscowości J. i W. pierwotnie zaplanowanych na dzień 05 lutego 2021 roku, na kolejny dzień, tj. na dzień 06 lutego 2021 roku. Jednocześnie, aby uniknąć dalszych opóźnień w dostawie pozwany przewóz przesortowanego towaru z sortowni z powrotem do magazynu w K. zlecił innemu przewoźnikowi i pokrył związane z tym koszty. Natomiast kierowca działający na zlecenie powoda, zgodnie z ustaloną wcześniej trasą przejazdu, miał udać się z pozostałym towarem już bezpośrednio do kolejnego magazynu (...) zlokalizowanego w miejscowości J., gdzie dostawa została zaawizowana na dzień 06 lipca 2021 roku o godzinie 06:00 rano, a następnie udać się z pozostałym towarem do magazynu w W.. Jak natomiast ustalił Sąd w oparciu o treść zeznań przesłuchanych w sprawie świadków – w sobotę, dnia 06 maja 2021 roku, w godzinach porannych, pozwany otrzymał wiadomość z magazynu (...) w miejscowości J., że zaawizowany do rozładunku na ten dzień transport z towarem nie dotarł na miejsce. Wówczas pracownik pozwanego – P. W. skontaktował się z kierowcą i ustalił, że kierowca samodzielnie zmienił trasę przejazdu i zamiast do centrum magazynowego D. w miejscowości J., udał się z całym towarem od razu do magazynu (...) zlokalizowanego w W., gdyż – jak zeznał w niniejszej sprawie pracownik pozwanego P. W., kierowca poinformował go, że nie zdąży dojechać do domu i dlatego od razu udał się do ostatniego miejsca rozładunku w W., ponieważ gdyby udał się najpierw do magazynu w miejscowości J., to czas pracy skończyłby mu się już w momencie przybycia do magazynu w W. i to tam musiałby odbyć wymaganą przepisami przerwę w pracy, tzw. pauzę, a więc nie zdążyłby przed upływem czasu pracy wrócić na weekend do domu.

Jakkolwiek, jak zostało wskazane przez Sąd, sama okoliczność, że kierowca działający na zlecenie powoda nie dojechał z towarem do miejsca rozładunku w miejscowości J. nie była sporna pomiędzy stronami, sporne pozostawało, którą ze stron obciążają konsekwencje związane z brakiem dostawy towaru do jednego z miejsc rozładunku objętych zleceniem transportowym (w miejscowości J.). W związku bowiem z brakiem dostarczenia przewożonych pomarańczy do magazynu (...) w miejscowości J. pozwany musiał dokonać przeawizowania tego rozładunku. Jak w tym zakresie wynikało z zeznań świadków będących pracownikami pozwanego – wobec zaistniałej sytuacji pozwany zaproponował, aby kierowca nie jechał z całym towarem do W., lecz towar pierwotnie przeznaczony do rozładunku w centrum magazynowym w miejscowości J. rozładował w magazynie zaprzyjaźnionej firmy (...) prowadzonej przez K. K. w W., zaś z tego magazynu towar miał zostać przewieziony transportem zastępczym do miejsca docelowego rozładunku w miejscowości J. w kolejnym dniu, tj. w dniu 07 lutego 2021 roku, gdzie najpierw pracownicy powoda poczynili starania celem umożliwienia przez odbiorcę rozładunku towaru w dniu 07 lutego 2021 roku, tj. w niedziele, mimo, że pierwotnie rozładunek był awizowany na dzień 05 lutego 2021 roku, tj. piątek.

Pozwany wskazując, iż jego zdaniem to powód ponosi odpowiedzialność za brak dostarczenia towaru do magazynu w miejscowości J. zgodnie z treścią zlecenia transportowego, podniósł zarzuty dotyczące czasu pracy kierowcy wskazując, że gdyby kierowca odbył wymaganą przepisami przerwę w pracy, tzw. pauzę podczas oczekiwania na zakończenie czynności związanych ze sprawdzeniem towaru w sortowni, zdążyłby rozładować towar we wszystkich pozostałych magazynach zgodnie z ustaleniami i nie byłoby zagrożenia, że taka konieczna do odbycia przez kierowcę pauza musiała się rozpocząć w trakcie wykonywania zlecenia. Jednocześnie w toku niniejszego postępowania przedstawiciel powoda zeznał, iż powód nie zwracał się do kierowcy o dostarczenie wydruku z tachografu celem zweryfikowania podanych przez niego informacji odnośnie czasu pracy.

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 roku o czasie pracy kierowców (tekst jednolity: Dz. U. z 2022 roku, poz. 1473 ze zmianami) czasem pracy kierowcy jest czas od rozpoczęcia do zakończenia pracy, która obejmuje wszystkie czynności związane z wykonywaniem przewozu drogowego, w szczególności: prowadzenie pojazdu, załadowywanie i rozładowywanie oraz nadzór nad załadunkiem i wyładunkiem, nadzór oraz pomoc osobom wsiadającym i wysiadającym, czynności spedycyjne, obsługę codzienną pojazdów i przyczep, inne prace podejmowane w celu wykonania zadania służbowego lub zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu i rzeczy, niezbędne formalności administracyjne, utrzymanie pojazdu w czystości. Do czasu pracy kierowcy wlicza się nawet przerwę w pracy trwającą 15 minut, którą pracodawca jest obowiązany wprowadzić, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy kierowcy wynosi co najmniej 6 godzin (art. 6 ust. 3). Z powyższego przepisu wynika także, że czas pracy kierowcy obejmuje więcej okresów niż sam czas prowadzenia pojazdu, a planując pracę kierowcy, uwzględnia się też inne okresy wliczane do czasu pracy kierowcy. W świetle przytoczonej regulacji wskazuje się, że czas oczekiwania kierowcy na załadunek i rozładunek także jest wliczany do czasu pracy kierowcy (a w przypadku przekroczenia obowiązujących kierowcę norm czasu pracy wliczany jest do limitu godzin nadliczbowych). Czas taki jest wliczany do czasu pracy, nawet jeśli załadunek i rozładunek odbywa się poza przyjętym rozkładem czasu pracy, których przewidywany czas trwania nie jest znany kierowcy przed wyjazdem albo przed rozpoczęciem danego okresu (zob. M. Rycak [w:] Ustawa o czasie pracy kierowców. Komentarz, red. K. W. Baran, M. Tomaszewska, Warszawa 2023, art. 6, Lex).

Mając na uwadze powyższe Sąd doszedł do wniosku, wbrew twierdzeniom strony pozwanej, że brak jest podstaw do przypisania kierowcy działającemu na zlecenie powoda braku należytej staranności w wykonywaniu zleconego przewozu poprzez brak odbycia przez niego wymaganej prawem przerwy, tzw. pauzy podczas czynności sortowania towaru. Sąd zważył bowiem, iż konieczność przesortowania zleconego do przewozu towaru była okolicznością niemożliwą do przewidzenia w czasie planowania przez kierowcę czasu pracy i trasy przejazdu, a która wynikła w trakcie wykonywania przewozu w związku z odmową przyjęcia tego towaru przez odbiorcę po przyjeździe na rozładunek w magazynie znajdującym się w K.. Jak zostało jednak wskazane powyżej – również czas oczekiwania kierowcy na załadunek i rozładunek (w okolicznościach niniejszej sprawy oczekiwanie na przesortowanie przewożonego towaru) jest wliczany do czasu pracy kierowcy. Powyższe tym bardziej nie budzi wątpliwości Sądu biorąc pod uwagę, że jak wynikało z przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego, pozwany kierując towar do sortowni nie wskazał konkretnie ile czynności związane z jego sprawdzeniem będą trwać – dokładne określenie ram czasowych było w danych okolicznościach trudne do przewidzenia, jak wręcz niemożliwe. W tych okolicznościach, zdaniem Sądu, nie można było zatem oczekiwać od kierowcy, że uda on się on w tym czasie, kiedy towar był sortowany, na odbycie tzw. pauzy, bowiem w każdej chwili towar mógł zostać mu wydany z sortowni do dalszego przewozu.

Nienależytego wykonania umowy upatrywać należy natomiast w samowolnej (a powód nie wykazał, by decyzję taką przekazał kierowcy pozwany) decyzji kierowcy o zmianie kolejności magazynów, do których miały być dostarczone owoce – z miejscowości J. i w dalszej kolejności W., na wyłącznie W. i rezygnacji z ich dostarczenia w jedno z miejsc (miejscowość J.). Jakkolwiek zawinioną przez pozwanego okolicznością opóźnienia była konieczność przesortowania owoców, co wpłynęło na czas pracy kierowcy, niemniej jednak był on zobowiązany w ramach pozostałego czasu pracy wykonać przewóz zgodnie ze zleceniem, tj. w ustalonej przez siebie i zaakceptowanej przez pozwanego kolejności, a więc najpierw rozładować pomarańcze w miejscowości J., a następnie w W., a z całą pewnością – dostarczyć owoce w oba miejsca (bez względu na kolejność), zaś ewentualne koszty związane z postojem w czasie wymaganej prawem przerwy w pracy, które uniemożliwiłyby kierowcy powrót w umówionym terminie, zobowiązany byłby pokryć pozwany, jako ponoszący odpowiedzialność za opóźnienie. W żadnej zaś mierze kierowca powoda nie był uprawniony do pominięcia jednego z ustalonych miejsc rozładunku (jakiegokolwiek), bo było ono objęte treścią zlecenia. Jednocześnie podkreślić należy, że powód nie zdołał wykazać, że kierowca pominął tenże punkt na polecenie pozwanego, z zeznań świadków wynika, że dopiero po informacji od pracowników D. w miejscowości J. o braku oczekiwanej dostawy, skontaktowano się z kierowcą i uzyskano informację, że znajduje się on z towarem w drodze do W.. W tej sytuacji zasadna była decyzja pozwanego, aby kierowca pozostawił towar przeznaczony dla magazynu (...) w miejscowości J. po drodze w magazynie w W. i polecenie powodowi zorganizowania transportu tak, aby towar ten zgodnie ze zleceniem został dostarczony w tymże dniu do miejscowości J.. Zważyć należy także, że powód na żadnym etapie postępowania nie podjął czynności prowadzących do zweryfikowania twierdzeń kierowcy, a zważyć należy, że z zeznań świadka wynikało, że kierowca przekazał mu informacje, że gdyby dostarczył towar do obu pozostałych miejsc, koniec czasu pracy uniemożliwiłby mu powrót do domu. Powyższe więc oznacza, że w czasie pracy pozostałym kierowca mógł wykonać zlecenie i dostarczyć towar w oba miejsca, ewentualnymi zaś kosztami postoju mógłby obciążyć pozwanego.

Niezależnie jednak od powyższego wskazać należy, iż w sprawie bezsporne pozostawało, że zlecone przez pozwanego do wykonania powodowi zlecenie transportowe zostało zakończone i rozliczone przez strony. W związku bowiem z wykonaniem zlecenia transportowego numer (...) powód wystawił na rzecz pozwanego fakturę numer (...) opiewającą na kwotę 3 075 euro brutto, a należność ta została przez pozwanego zapłacona w całości przelewami: z dnia 17 marca 2021 roku (do wysokości podatku VAT w złotych polskich) i z dnia 18 marca 2021 roku (do wysokości kwoty netto w euro).

Jak natomiast zostało wskazane już przez Sąd we wcześniejszej części uzasadnienia, spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do tego, że w odpowiedzi na sformułowane przez powoda roszczenie pozwu dotyczące zapłaty za dodatkowe zlecenie przewozu na trasie W. – miejscowość J. pozwany stał na stanowisku, że w okolicznościach sprawy na pozwanym nie ciążył obowiązek uregulowania na rzecz powoda należności za wykonanie tego zlecenia transportowego, albowiem koszty związane z tym dodatkowym transportem powstały w związku z niewykonaniem w całości pierwszego transportu na podstawie zlecenia transportowego numer (...), za które pozwany uiścił na rzecz powoda w całości umówione wynagrodzenie. Zważyć należy, że w sytuacji gdy pozwany twierdził, że przewóz ten został przez powoda wykonany w sposób nienależyty, a tym samym pozwany poniósł szkodę w postaci przewoźnego, jakie miałby zapłacić za wykonanie dodatkowego przewozu z W. do miejscowości J., to mógł w niniejszym postępowaniu dochodzić stosownego odszkodowania obejmującego wysokość tego frachtu podnosząc zarzut potrącenia, czego jednak pozwany nie uczynił wskazując, że zapłacił już w ramach wynagrodzenia za zlecenie transportowe numer (...) wynagrodzenie za dostarczenie towaru do magazynu (...) w miejscowości J., zaś dodatkowy koszt, jaki poniósł powód za przewóz owoców z W. do magazynu (...) w miejscowości J. jest wewnętrzną sprawą powoda, albowiem było to wynikiem zachowania się jego kierowcy, który samowolnie ten punkt dostawy pominął.

W istocie, analiza materiału dowodowego pozwoliła na ustalenie, że żądanie przez pozwanego wykonania przez powoda dodatkowego zlecenia obejmującego transport pomarańczy z W. do magazynu (...) w miejscowości J. było konsekwencją wcześniejszego niedowiezienia tego towaru przez kierowcę działającego na zlecenie powoda do miejsca rozładunku ustalonego w tej miejscowości. Ustalić zatem należało nie tylko, czy przewoźnikowi można przypisać winę w nienależytym wykonaniu zlecenia w tym zakresie (pominięcia magazynu (...) w miejscowości J.), ale również, czy doszło w istocie do zawarcia między stronami nowej umowy o przewóz towaru z W. do magazynu (...) w miejscowości J., a więc czy dokonane przez strony uzgodnienia obejmowały essentialia negotii umowy przewozu.

Pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty podniósł, że na żadnym etapie powód nie informował pozwanego o konieczności poniesienia dodatkowych kosztów, a tym bardziej o ich wysokości, zaś pracownik pozwanego wielokrotnie informował powoda, że wszelkie koszty powinny być po stronie przewoźnika realizującego zlecenie numer (...). Jednocześnie odnośnie do przedłożonego przez powoda dokumentu zatytułowanego „Potwierdzenie zamówienia transportu” z dnia 06 lutego 2021 roku mającego stanowić dowód zawarcia między stronami umowy przewozu towaru z W. do magazynu (...) w miejscowości J. pozwany zarzucił, że pochodzi on wyłącznie od powoda, nie jest opatrzony podpisem pozwanego oraz nie został nigdy z pozwanym uzgodniony, a tym bardziej przez niego zaakceptowany.

Stosownie zatem do rozkładu ciężaru dowodu określonego w art. 6 k.c., to powód powinien był udowodnić, że strony zawarły umowę przewozu towaru z W. do magazynu (...) w miejscowości J., a więc uzgodniły wszystkie istotne przedmiotowo elementy tej umowy (i powód umowę tę wykonał, co było w sprawie niesporne), a co aktualizowałoby po stronie pozwanego obowiązek zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Jedynie na marginesie wskazać należy, że gdyby postępowanie dowodowe wykazało, że strony zawarły odrębną umowę przewozu na trasie z W. do magazynu (...) w miejscowości J., to okoliczność, że mogłoby to być konsekwencją nienależytego wykonania innej umowy (opartej na zleceniu numer (...)) pozostawałaby bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy wobec niepodniesienia zarzutu potrącenia. W sytuacji bowiem, jak już wskazano wyżej, gdyby pozwany twierdził, że pierwszy przewóz został przez powoda wykonany w sposób nienależyty, a tym samym powód poniósł szkodę w postaci przewoźnego, jaki miałby zapłacić za wykonanie dodatkowego przewozu z W. do magazynu (...) w miejscowości J., to mógł w niniejszym postępowaniu dochodzić stosownego odszkodowania obejmującego wysokość tego frachtu podnosząc zarzut potrącenia, czego jednak pozwany nie uczynił. Brak podniesienia zarzutu potrącenia powodował, że okoliczność nienależytego wykonania zobowiązania z pierwszego przewozu nie miałaby znaczenia dla obowiązku zapłaty za wykonanie dodatkowego przewozu, o ile doszłoby do zawarcia umowy w tym zakresie, a co jak wykazało postępowanie dowodowe – nie miało miejsce, o czym poniżej.

Dla wykazania zasadności swojego roszczenia, w tym jego wysokości, powód przedłożył zakwestionowany przez pozwanego dokument „Potwierdzenie zamówienia transportu” z dnia 06 lutego 2021 roku, który jednak – jak zarzucił pozwany – nie zawierał podpisów stron i jako taki nie mógł stanowić podstawy dla poczynienia ustalenia, że strony zawarły umowę przewozu na warunkach wskazanych w tym dokumencie. Z żadnego natomiast uznanego przez Sąd za wiarygodny dowodu nie wynikało, aby strony ustaliły kwotę przewoźnego w wysokości dochodzonej przez powoda w niniejszym postępowaniu. Jakkolwiek świadek powoda K. Ś. (będąca pracownikiem powoda, który odpowiadał za organizację spornego przewozu) zeznała, że konsultowała telefonicznie z pracownikiem pozwanego kwotę przewoźnego, pozwany okoliczności tej zaprzeczył, zaś zeznania tego świadka w powyższym zakresie pozostały gołosłowne w świetle pozostałych dowodów zgromadzonych w sprawie, w tym w świetle zeznań świadka P. W., który wskazywał, że nie tylko wysokość przewoźnego nie była przedmiotem ustaleń stron, ale wyraźnie podkreślał on, że koszty z tym związane obciążać winny powoda (czy też działającego na jego zlecenie dalszego przewoźnika).

Jak nadto wynikało z całokształtu przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego, wszelkie ustalenia dotyczące dostawy towaru do pominiętego przez kierowcę magazynu (...) w miejscowości J. dokonywane były telefonicznie i poprzez smsy, ponieważ cała sytuacja związana z brakiem dostawy do tego miejsca rozładunku wyniknęła w dniu 06 lutego 2021 roku, tj. w sobotę rano, kiedy to co najmniej pracownicy pozwanego nie mieli dostępu do służbowej skrzynki mailowej. Z przedłożonego do akt sprawy wydruku rozmowy pracownika powoda z pracownikiem pozwanego prowadzonej w dniu 06 lutego 2021 roku przez sms nie wynika, aby strony czyniły jakiekolwiek ustalenia co do wysokości przewoźnego w związku ze zleceniem transportu towaru z W. do magazynu (...) w miejscowości J. ani, aby pracownik powoda informował pozwanego o fakcie wystawienia potwierdzenia zlecenia transportowego przewidującego wynagrodzenie za jego wykonanie w kwocie 4 000 złotych netto. Jak zaś w tym przedmiocie wynikało z zeznań przesłuchanych w sprawie świadków będących pracownikami pozwanego, pochodzące od powoda potwierdzenie przyjęcia dodatkowego zlecenia transportowego obejmującego przewóz towaru z W. do magazynu (...) w miejscowości J. zostało wysłane do pozwanego w dniu jego wystawienia, tj. w dniu 06 lutego 2021 roku (sobota) na adres mailowy pozwanej spółki, do którego, w związku z weekendem, pracownicy pozwanego nie mieli dostępu, dlatego też o sporządzonym dodatkowym zleceniu transportowym pozwany dowiedział się dopiero w poniedziałek rano, po odczytaniu przez pracowników przesłanej wiadomości mailowej. Jednocześnie powód nie wykazał, że poinformował choćby w sposób, w jaki strony się dotychczas porozumiewały, pozwanego o wystawieniu tegoż dokumentu, tak aby powód miał o nim wiedzę i mógł zapoznać się z jego warunkami, w tym potwierdzić, że warunki w nim wskazane – w tym dotyczące wynagrodzenia – są tymi, na które strony się umówiły.

Skoro więc powód nie informując o tym pozwanego przesłał mu potwierdzenie przyjęcia zlecenia transportowego ze wskazaną stawką frachtu, o jakiej w ogóle wcześniej nie było rozmów, i to w taki sposób, że pozwany mógł się z nim zapoznać dopiero w poniedziałek, a więc już po wykonaniu spornego przewozu, to nie sposób uznać, że doszło w tym zakresie do zgodnych oświadczeń woli obu stron i akceptacji tychże warunków przez pozwanego. Powód zaś nie zdołał wykazać za pomocą zaoferowanych dowodów, że wcześniej – to jest w czasie dokonywania na bieżąco ustaleń ustnie, czy poprzez sms, strony uzgodniły, że odbędzie się to za dodatkowym wynagrodzeniem należnym powodowi, a nie w ramach realizacji pierwotnego zlecenia.

W ocenie Sądu całokształt przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego nie dał więc wystarczających podstaw do uznania, że powód zdołał wykazać, że w związku z dodatkowym zleceniem przewozu towaru na trasie z W. do magazynu (...) w miejscowości J. należało mu się wynagrodzenie w kwocie 4 000 złotych netto. Okoliczność, że strony w toku czynionych ustaleń dotyczących tego przewozu obok konieczności jego wykonania przez powoda oraz trasy doszły także do porozumienia co do wysokości przewoźnego nie wynika bowiem ani z treści korespondencji prowadzonej przez sms, ani też z uznanych za wiarygodne zeznań przesłuchanych w sprawie świadków. Natomiast przedłożony przez powoda wydruk wystawionego przez niego potwierdzenia przyjęcia dodatkowego zlecenia transportowego nie mógł stanowić dowodu na okoliczność ustalenia przez strony wynagrodzenia za przewóz w świetle wskazanych powyżej okoliczności. Podkreślić przy tym należy, że wprawdzie z zeznań świadka K. Ś. wynikało, że informację o kosztach tego transportu przekazała ona nie tylko mailowo, ale też telefonicznie wcześniej, jeszcze w sobotę świadkowi P. W. i że ten nie zareagował na to, niemniej okoliczność ta nie znajduje żadnego potwierdzenia – świadek ten bowiem temu zaprzeczał, nadto Sąd miał na uwadze również i fakt, że niezwłocznie po zapoznaniu się z mailem zawierającym wskazaną stawkę, świadek ten jednoznacznie zaprzeczał obowiązkowi poniesienia przez pozwanego jakichkolwiek kosztów. Sąd miał wreszcie na uwadze, że z zeznań świadka B. H. wynikało, że świadek P. W. radził się go, co zrobić w takiej sytuacji i przekazał mu jeszcze w sobotę, że uzgodnił z K. Ś., że powód w ramach pierwotnego zlecenia i bez dodatkowych kosztów po stronie pozwanego wykonana ten transport zastępczy (z W. do magazynu (...) w miejscowości J.). Wreszcie Sąd miał na uwadze, że wszelkie uzgodnienia dotyczące tego transportu miały miejsce za pośrednictwem sms w sobotę do godziny 13:40 i w żadnej z wiadomości nie wskazano na konieczność poniesienia przez pozwanego w związku z tym jakichkolwiek kosztów ani ich wysokości (choć przekazywano np. dane kierowcy i pojazdu), a wręcz przeciwnie – świadek P. W. wskazywał na konieczność obciążenia nimi kierowcy, natomiast świadek K. Ś. potwierdzenie przyjęcia zlecenia transportowego za wynagrodzeniem dochodzonym w pozwie przesłała pozwanemu w sobotę – mailowo, a więc za pomocą innego kanału porozumiewania się i to później, bo o godzinie 15:00. Wobec zaś faktu, że pozwany nie mając wiedzy o tym dokumencie mógł się z nim zapoznać dopiero w poniedziałek, jak jego pracownicy odczytali wiadomości na służbowej skrzynce mailowej, a miało to miejsce już po wykonaniu spornego przewozu, nie sposób uznać, że kwestia związana z wynagrodzeniem za ten przewóz była objęta oświadczeniem obu stron, a przesłany dokument stanowi dowód zawarcia umowy przewozu na wskazanych w nim warunkach.

Reasumując, w ocenie Sądu całokształt przeprowadzonych w sprawie dowodów pozwalał na ustalenie, że przy realizacji pierwotnego zlecenia, tj. zlecenia transportowego numer (...) doszło do opóźnienia z winy pozwanego (z uwagi na konieczność sortowania owoców) wpływającego na czas pracy kierowcy realizującego przewóz, jednakże powód nie wykazał, że w czasie pracy pozostałym dla kierowcy, kierowca ten nie mógł zrealizować zlecenia zgodnie z jego treścią dostarczając w dniu 06 lutego 2021 roku owoce do magazynu (...) w miejscowości J. i W.. Wręcz przeciwnie, z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynikało, że jak przekazał kierowca świadkowi P. W., w takiej sytuacji – gdyby w czasie pracy jaki mu pozostał dokonał rozładunku w obu tych miejscowościach – nie zdążyłby on (kierowca) wrócić do domu na weekend i musiałby zrobić wymaganą przepisami przerwę w pracy w W.. Okoliczność ta nie uprawniała jednakże kierowcy do samowolnego pominięcia jednego z magazynów dostawy towaru (w miejscowości J.) i w tym należy upatrywać nienależytego wykonania umowy przez powoda. Kierowca winien był bowiem wykonać zlecenie zgodnie z jego treścią – dostarczyć towar do miejscowości J. i W., bo na to pozwalał mu pozostały mu czas pracy kierowcy (a powód okoliczności przeciwnej nie wykazał, jak zeznał członek zarządu powoda – powód nie domagał się od kierowcy wydruku z tachografu w celu sprawdzenia tejże okoliczności), zaś ewentualnymi kosztami związanymi z odbyciem tzw. pauzy przez kierowcę w W. (np. kosztami noclegu, utraconego kolejnego zlecenia, itp.) obciążyć pozwanego. Jednocześnie w ocenie Sądu nie było wątpliwości, że strony uzgodniły, że w związku z zaistniałą powyższą sytuacją konieczne będzie wykonanie przez powoda dodatkowego przewozu z W., gdzie kierowca jadąc do W. pozostawił towar, jaki miał dostarczyć do miejscowości J. – do miejscowości J., tak, aby towar ten został tam dostarczony zgodnie z pierwotnym zleceniem numer (...) i że powód zlecił wykonanie tego przewozu innemu przewoźnikowi. Jednakże przeprowadzone postępowanie dowodowe nie dało podstaw do uznania, że strony w tym zakresie zawarły odrębną umowę przewozu, albowiem do elementów przedmiotowo istotnych tej umowy należy uzgodnienie przez strony wynagrodzenia. Tymczasem z przeprowadzonych dowodów wynikało, że wynagrodzenie, w tym jego wysokość, została określona przez powoda w potwierdzeniu przyjęcia zlecenia transportowego przesłanym mailowo w dniu 06 lutego 2021 roku o godz. 15:00, podczas gdy wszystkie inne ustalenia poczyniono wcześniej za pomocą sms, przy czym z uwagi na fakt, że była to sobota i pracownicy pozwanego uzyskali dostęp do poczty służbowej w poniedziałek, pozwany mógł zapoznać się z tym dokumentem dopiero w tym dniu, co powoduje, że nie sposób uznać, że ten element (wynagrodzenie) został zaakceptowany przez pozwanego przed wykonaniem umowy. Powyższe zaś skutkowało uznanie przez Sąd, że żądanie powoda w zakresie kwoty 4 920 złotych tytułem wynagrodzenia za przewóz na trasie W. – miejscowość J. nie było zasadne. W konsekwencji za niezasadne uznać też należało żądanie w zakresie rekompensaty za koszty odzyskiwania należności, albowiem przysługuje ona w przypadku odpłatnego świadczenia usług, a jak wykazało postępowanie dowodowe brak było podstaw do uznania, że w okolicznościach niniejszej sprawy strony porozumiały się w kwestii wynagrodzenia powoda za wykonanie spornego przewozu.

Uwzględniając zatem całokształt powyższych rozważań Sąd w punkcie pierwszym wyroku na podstawie art. 774 k.c. w zw. z art. 6 k.c. w zw. z art. 1, art. 2 i art. 10 ustawy z dnia 08 marca 2013 roku o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 1790) a contrario oddalił powództwo w całości.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie drugim wyroku zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1800 ze zmianami) zasądzając od powoda jako strony przegrywającej niniejszy proces na rzecz pozwanego kwotę 917 złotych (wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty) tytułem zwrotu kosztów procesu, na które składają się kwoty: 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i 900 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Na powyżej podstawie pozostałymi kosztami procesu Sąd obciążył powoda uznając je za uiszczone (punkt trzeci wyroku).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 25 września 2023 roku