Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

Przewodniczący:	SSR Justyna Supińska
Protokolant:	sekr. sąd. Dorota Moszyk

po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2017 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa Laboratoria Medyczne (...) Grupa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.

przeciwko P. Z.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego P. Z. na rzecz powoda Laboratoria Medyczne (...) Grupa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 14 591,30 złotych ( czternaście tysięcy pięćset dziewięćdziesiąt jeden złotych trzydzieści groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwot:

-

14 591,30 złotych za okres od dnia 26 lutego 2016 roku do dnia zapłaty,

-

315 złotych za okres od dnia 26 lutego 2016 roku do dnia 07 lipca 2016 roku,

-

1 305,08 złotych za okres od dnia 26 lutego 2017 roku do dnia 15 września 2016 roku;

II.  w pozostałym zakresie umarza postępowanie;

III.  zasądza od pozwanego P. Z. na rzecz powoda Laboratoria Medyczne (...) Grupa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 5 628 złotych ( pięć tysięcy sześćset dwadzieścia osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VI GC 1118/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26 lutego 2016 roku powód Laboratoria Medyczne (...) Grupa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanego P. Z. kwoty 16 211,38 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż strony w dniu 01 sierpnia 2012 roku zawarły umowę o wykonywanie badań laboratoryjnych, w której powód zobowiązał się do wykonywania badań, a pozwany do zapłaty należnego powodowi z tego tytułu wynagrodzenia. Nadto, powód podniósł, że od kwietnia 2014 roku pozwany P. Z. zaprzestał płacenia należności powoda, ale nadal zlecał mu wykonywanie badań laboratoryjnych, które to badania powód wykonywał.

Nakazem zapłaty z dnia 11 marca 2016 roku wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt VI GNc 935/16 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego orzeczenia pozwany P. Z. wniósł o zawarcie ugody z powodem, a w razie jej braku – o rozłożenie zasądzonej należności na raty w wysokości do 1 000 złotych miesięcznie, ze względu na trudną sytuację finansową. Nadto wskazał, że nie kwestionuje istnienia wierzytelności, wskazując tylko, że ze względu na trudną sytuację finansową nie jest w stanie uiścić jednorazowo żądanej przez powoda kwoty.

Pismem z datą w nagłówku „dnia 29 lipca 2016 roku” (data prezentaty: 2015-08-08, k. 93-94 akt) w związku z uiszczeniem przez pozwanego kwoty 315 złotych, powód Laboratoria Medyczne (...) Grupa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. o tę kwotę ograniczył powództwo.

Pismem z datą w nagłówku „dnia 07 października 2016 roku” (data prezentaty: 2015-10-13, k. 102-103 akt) w związku z uiszczeniem przez pozwanego kwoty 1 305,08 złotych, powód Laboratoria Medyczne (...) Grupa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. ograniczył o tę kwotę powództwo, domagając się ostatecznie zasądzenia od pozwanego na jego rzecz kwoty 14 591,30 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi za okres od dnia 26 lutego 2016 roku do dnia zapłaty, odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonych od kwoty 315 złotych za okres od dnia 26 lutego 2016 roku do dnia 07 lipca 2016 roku oraz odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonych od kwoty 1 305,08 złotych za okres od dnia 26 lutego 2016 roku do dnia 15 września 2016 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 01 sierpnia 2012 roku P. Z. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) w S. zawarł z Laboratoria Medyczne (...) Grupa (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. umowę o wykonywanie badań laboratoryjnych.

niesporne, a nadto: umowa wraz z załącznikiem numer 1 – k. 10-16 akt

W ramach prowadzonej działalności Laboratoria Medyczne (...) Grupa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wykonał zlecone przez P. Z. badania laboratoryjne.

Za wykonane usługi Laboratoria Medyczne (...) Grupa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wystawił faktury VAT:

-

numer 284/04/14 na kwotę 1 887,30 złotych z terminem płatności do dnia 21 maja 2014 roku,

-

numer 274/05/14 na kwotę 1 305,08 złotych z terminem płatności do dnia 21 czerwca 2014 roku,

-

numer 151/06/14 na kwotę 1 550,70 złotych z terminem płatności do dnia 21 lipca 2014 roku,

-

numer 262/07/14 na kwotę 1 403,70 złotych z terminem płatności do dnia 21 sierpnia 2014 roku,

-

numer 095/08/14 na kwotę 623,40 złotych z terminem płatności do dnia 21 września 2014 roku,

-

numer 257/09/14 na kwotę 742,60 złotych z terminem płatności do dnia 21 października 2014 roku,

-

numer 148/10/14 na kwotę 1 035,40 złotych z terminem płatności do dnia 21 listopada 2014 roku,

-

numer 128/12/14 na kwotę 838,20 złotych z terminem płatności do dnia 21 stycznia 2015 roku,

-

numer 565/12/14 na kwotę 360 złotych z terminem płatności do dnia 21 stycznia 2015 roku,

-

numer 280/01/15 na kwotę 514,50 złotych z terminem płatności do dnia 21 lutego 2015 roku,

-

numer 191/02/15 na kwotę 672,10 złotych z terminem płatności do dnia 21 marca 2015 roku,

-

numer 274/03/15 na kwotę 913,90 złotych z terminem płatności do dnia 21 kwietnia 2015 roku,

-

numer 138/04/15 na kwotę 502,40 złotych z terminem płatności do dnia 21 maja 2015 oku,

-

numer 557/04/15 na kwotę 405 złotych z terminem płatności do dnia 21 maja 2015 roku,

-

numer 086/05/15 na kwotę 230 złotych z terminem płatności do dnia 19 czerwca 2015 roku,

-

numer 186/05/15 na kwotę 629,60 złotych z terminem płatności do dnia 21 czerwca 2015 roku,

-

numer 156/06/15 na kwotę 528,30 złotych z terminem płatności do dnia 21 lipca 2015 roku,

-

numer 038/07/15 na kwotę 180 złotych z terminem płatności do dnia 18 sierpnia 2015 roku,

-

numer 197/07/15 na kwotę 446,60 złotych z terminem płatności do dnia 21 sierpnia 2015 roku,

-

numer 228/08/15 na kwotę 327,10 złotych z terminem płatności do dnia 21 września 2015 roku,

-

numer 507/08/15 na kwotę 135 złotych z terminem płatności do dnia 21 września 2015 roku,

-

numer 197/09/15 na kwotę 391,80 złotych z terminem płatności do dnia 21 października 2015 roku,

-

numer 029/10/15 na kwotę 90 złotych z terminem płatności do dnia 09 listopada 2015 roku,

-

numer 647/10/15 na kwotę 90 złotych z terminem płatności do dnia 21 listopada 2015 roku,

-

numer 129/10/15 na kwotę 408,70 złotych z terminem płatności do dnia 30 listopada 2015 roku.

faktury VAT – k. 17-41 akt

Z uwagi na brak uiszczenia należności wynikających z powyższych faktur VAT, pismem z dnia 06 lipca 2015 roku i z dnia 03 września 2015 roku Laboratoria Medyczne (...) Grupa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wezwał P. Z. do zapłaty.

wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania – k. 43-44 akt, wezwanie do zapłaty ostateczne wraz z dowodem nadania – 42 akt

W dniu 07 lipca 2016 roku uiszczona została należność w kwocie 315 złotych tytułem zapłaty za fakturę VAT numer (...).

W dniu 15 września 2016 roku na poczet należności dochodzonej w niniejszej sprawie wpłacona została kwota 1 305,08 złotych.

niesporne

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie, który pozostawał bezsporny pomiędzy stronami, Sąd ustalił na podstawie oświadczeń stron, w zakresie w jakim nie były one kwestionowane przed stronę przeciwną oraz na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych, nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron.

W niniejszej sprawie powód Laboratoria Medyczne (...) Grupa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. w związku z wpłatami dokonywanymi w toku postępowania na poczet dochodzonego roszczenia, pismem z datą w nagłówku „dnia 29 lipca 2016 roku” (data prezentaty: 2015-08-08, k. 93-94 akt) cofnął pozew w zakresie żądania kwoty 315 złotych, zaś pismem z datą w nagłówku „dnia 07 października 2016 roku” (data prezentaty: 2015-10-13, k. 102-103 akt) cofnął pozew w zakresie żądania kwoty 1 305,08 złotych.

Zgodnie z treścią art. 355 § 1 k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Zgodnie zaś z art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku.

W niniejszej sprawie powód w zakresie łącznej kwoty 1 620,08 złotych cofnął pozew bez zrzeczenia się roszczenia, niemniej uczynił to przed rozpoczęciem rozprawy, a zatem zgoda pozwanego P. Z. na dokonanie tej czynności nie była wymagana.

Sąd oceniając powyższą czynność procesową powoda z punktu widzenia przesłanek określonych w art. 203 k.p.c. nie dopatrzył się, ażeby czynność ta była sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego lub by zmierzała do obejścia prawa.

Uznając zatem, iż czynność powoda jest zgodna z prawem, Sąd na podstawie art. 355 § 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 203 § 1 i 4 k.p.c. umorzył postępowanie w zakresie wynikającym z oświadczeń o cofnięciu pozwu (punkt II wyroku).

Uwzględniając oświadczenia o cofnięciu pozwu złożone w pismach z datą w nagłówku „dnia 29 lipca 2016 roku” (data prezentaty: 2015-08-08) oraz z datą w nagłówku „dnia 07 października 2016 roku” (data prezentaty: 2015-10-13), powód Laboratoria Medyczne (...) Grupa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagał się ostatecznie zasądzenia od pozwanego P. Z. kwoty 14 591,30 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi za okres od dnia 26 lutego 2016 roku do dnia zapłaty, a także odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonych od kwoty 315 złotych za okres od dnia 26 lutego 2016 roku do dnia 07 lipca 2016 roku oraz odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonych od kwoty 1 305,08 złotych za okres od dnia 26 lutego 2016 roku do dnia 15 września 2016 roku, swoje roszczenie wywodząc z łączącej strony umowy o wykonywanie badań laboratoryjnych, faktu wykonania przez powoda w sposób prawidłowy usługi na rzecz pozwanego i nie uiszczenia przez niego powodowi należnego mu z tego tytułu wynagrodzenia.

W myśl art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług, a taki charakter miała łącząca strony umowa, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 734 k.c. przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Zgodnie natomiast z treścią przepisu art. 735 § 1 jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonane zlecenie należy się wynagrodzenie.

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie był w całości niesporny między stronami, w szczególności strona pozwana nie kwestionowała faktu wykonania przez powoda na rzecz pozwanego badań laboratoryjnych zgodnie z przedłożoną do pozwu dokumentacją, prawidłowości wykonanej usługi, jak też wysokości kwoty należnej do zapłaty, zgodnie w z wystawionymi fakturami VAT.

W związku z wnioskiem pozwanego P. Z. o rozłożenie świadczenia na raty w rybie art. 320 k.p.c., Sąd dopuścił i przeprowadził dowód z zeznań pozwanego na okoliczność jego sytuacji majątkowej. Jak wynikało z zeznań pozwanego, podstawą utrzymania jego oraz 3 pozostałych członów rodziny (żony oraz dwojga dzieci) jest dochód uzyskiwany przez niego z prowadzonej indywidualnej praktyki lekarskiej w kwocie około 7 000 złotych miesięcznie. Żona pozwanego jest obecnie na urlopie macierzyńskim, wcześniej osiągała jako lekarz dochód miesięczny w wysokości około 3 000 złotych – 4 000 złotych. Pozwany wskazał także, że posiada nieruchomość w postaci mieszkania o powierzchni około 100 m ² w S. oraz nieruchomość (także w S.), w której znajdują się gabinety lekarskie (użyczane nieodpłatnie spółce, w której 95% udziałów posiada pozwany), o wartości około 2 500 000 złotych. Wydatki, jakie ponosi pozwany w związku z utrzymaniem to: opłaty za mieszkanie, media, bilet miesięczny i stołówkę oraz zajęcia dodatkowe syna, co stanowi łącznie kwotę około 2 000 złotych. Pozwany wskazał także, że posiada dwa kredyty – rata jednego z nich to kwota około 4 000 złotych miesięcznie, rata drugiego kredytu zaś (który nie jest spłacany) to około 25 000 złotych. Innym wierzycielom pozwany spłaca należności w wysokości około 15 000 złotych miesięcznie. Nadto pozwany nie posiada samochodu, a pojazd, którym się porusza należy do spółki (w której udziały posiada pozwany), zysk zaś z działalności spółki to około 3 000 złotych za pierwszy kwartał 2017 roku.

Zgodnie z art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia – wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia.

Wskazać należy, że zastosowanie cytowanego powyżej przepisu może mieć miejsce jedynie w przypadkach szczególnie uzasadnionych i wyjątkowych. Jak uznaje się w doktrynie owe szczególne okoliczności zachodzą wówczas, kiedy natychmiastowe wykonanie wyroku w całości byłoby rażąco sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, przy czym stwierdzenie zaistnienia faktu wystąpienia tych okoliczności powinno być poprzedzone wszechstronną analizą zebranego w sprawie materiału dowodowego.

W przedmiotowej sprawie Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania art. 320 k.p.c. Z uwagi bowiem na fakt, że rozłożenie na raty zasądzonego świadczenia wiąże się z określoną zmianą wysokości zobowiązania (zmniejsza je w zakresie odsetkowym), rozważając zastosowanie przepisu art. 320 k.p.c. nie można kierować się jedynie sytuacją materialną dłużnika, ale należy brać pod uwagę także interes wierzyciela, bowiem rozłożenie na raty należności powoduje, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od świadczeń ratalnych za okres pomiędzy wydaniem wyroku a datą płatności poszczególnych rat (tak Sąd Najwyższy w uchwale 7 Sędziów z dnia 22 września 1970 roku, sygn. akt III PZP 11/70, OSNCP 1971/4/61). Przy czym jednolicie przyjmuje się w orzecznictwie, że rozłożenie na raty może mieć miejsce tylko wtedy, gdy w sprawie zostanie wykazane, że pozwany będzie w stanie realizować spłatę w ratach, że będzie dysponować środkami dla wykonania tak zmodyfikowanego obowiązku.

W ocenie Sądu zeznania pozwanego w zakresie jego sytuacji finansowej należało ocenić jako nie zasługujące na uwzględnienie w kontekście złożonego wniosku o rozłożenie świadczenia na raty. Pozwany wskazywał bowiem, że osiągany przez niego dochód wynosi 7 000 złotych, z czego wydatki na zaspokajanie bieżących opłat i pokrywanie koniecznych potrzeb życiowych to około 2 000 złotych, a rata kredytu – około 4 000 złotych. W oparciu o zasady doświadczenia życiowego należy stwierdzić, że dochody te nie pozwalają pozwanemu na spłatę zasądzonej kwoty nawet w ratach, przy równoczesnym regulowaniu przez niego bieżących opłat i pokrywaniu koniecznych potrzeb życiowych; w takiej zaś sytuacji rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty naruszałoby słuszny interes powoda, w tym między innymi z uwagi na zjawiska ekonomiczne w postaci np. inflacji oraz fakt, iż w razie uchybienia w płatności którejś z rat powód mógłby dochodzić jedynie istniejących zaległości, nie mógłby zaś domagać się świadczeń (rat) przyszłych do czasu nadejścia terminu ich zapłaty. Należy mieć tu również na uwadze i postawę samego pozwanego, który nie kwestionując roszczenia powoda ani co do zasady, ani co do wysokości w toku trwającego przeszło rok procesu uiścił powodowi jedynie kwotę 1 620,08 złotych. Pozwany w czasie trwania procesu, mając świadomość konieczności zapłaty kwoty dochodzonej pozwem, nie płacił na rzecz powoda nawet deklarowanych rat, mimo, że jak wskazał – spłaca inne należności, których nie można uznać za należności ważniejsze od należności dochodzonej w niniejszej sprawie, gdyż wszystkie powinny być przez dłużnika traktowane równo.

Stąd też mając na względzie powyższe rozważania, Sąd uznał, iż okoliczności niniejszej sprawy nie uzasadniają możliwości skorzystania przez Sąd z dobrodziejstwa rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty.

W świetle powyższego na podstawie art. 750 k.c. w związku z art. 734 k.c. w zw. z art. 735 k.c. oraz w związku z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 08 marca 2013 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 roku, poz. 684) Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku (popełniając omyłkę pisarską w odniesieniu do zasądzonych odsetek od kwoty 1 305,08 złotych, gdzie należały się one powodowi od dnia 26 lutego 2016 roku, a nie jak wskazano omyłkowo – od dnia 26 lutego 2017 roku).

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie III wyroku zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z § 2 punkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1804 ze zmianami) zasądzając od pozwanego jako strony przegrywającej niniejszy proces na rzecz powoda kwotę 5 628 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, na którą składa się: kwota uiszczonej opłaty sądowej od pozwu (811 złotych), kwota opłaty skarbowej od pełnomocnictwa (17 złotych) i kwota kosztów zastępstwa procesowego (4 800 złotych).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 04 maja 2017 roku