Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lipca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Małgorzata Żelewska
Protokolant:	st. sekr. sądowy Justyna Gronda

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 czerwca 2016 r. w G.

sprawy z powództwa G. W.

przeciwko (...) Zakładowi (...) na (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda G. W. na rzecz pozwanego (...) SA w W. kwotę 2417 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 1539/14

UZASADNIENIE

Powód G. W. wystąpił przeciwko pozwanemu (...) Zakładowi (...) na (...) Spółce Akcyjnej w W. z żądaniem zapłaty kwoty 22.800 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 15.06.2014r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania.

W uzasadnieniu wskazał, iż posiadał wykupione u pozwanego dodatkowe grupowe ubezpieczenie na wypadek trwałego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego nieszczęśliwym wypadkiem. W dniu 7.03.2014r. idąc ulicą został potrącony przez samochód. Dodał także, iż ubezpieczyciel sprawcy zdarzenia wypłacił mu odszkodowanie uznając jedynie, iż przyczynił się on do zdarzenia w 40 % z uwagi na nietrzeźwość. Natomiast pozwany odmówił wskazując, iż powód w trakcie zdarzenia był pod wpływem alkoholu i spowodował sporne zdarzenie. Powód wyjaśnił jednak, iż twierdzenia pozwanego pozostają w sprzeczności z opinią biegłego wydaną na zlecenie Prokuratury Rejonowej w Gdyni w sprawie 4 Ds. 508/13. Biegły ustalił bowiem, iż winnym zdarzenia jest kierujący pojazdem, a nie powód jako pieszy. Co więcej w dniu 28.11.2013r. Sąd Rejonowy w Gdyni w oparciu o w/w opinię wydał wyrok w którym ustalił, że J. S. (1) dopuścił się zarzucanego mu czynu. Ponadto w OWU wyłączenia dotyczą innych sytuacji niż upojenie alkoholowe, a mianowicie powstałych bezpośrednio w wyniku zatrucia alkoholowego lub gdy ubezpieczony był w stanie nietrzeźwości a spowodowało to zaistnienie nieszczęśliwego wypadku. W konsekwencji skoro powód nie spowodował zdarzenia, a był jego ofiarą należy mu się odszkodowanie. Zdaniem powoda zapis OWU nie odnosi się w ogóle do przyczynienia się poszkodowanego do powstałej szkody. Przepis ten jasno bowiem wskazuje, że odmowa wypłaty ma miejsce, gdy powód powoduje nieszczęśliwy wypadek, czyli jest jego sprawcą. Inna interpretacja tego zapisu jest sprzeczna z art. 385 § 2 k.c. Powód wskazał także, iż ubezpieczyciela sprawcy ustalił uszczerbek na zdrowiu w wysokości 60%, a zatem należy mu się kwota 21.600 zł, tj. 360 zł za każdy procent uszczerbku.

(pozew k. 2 - 6)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o jego oddalenie przyznając, iż strony łączyła umowa ubezpieczenia, jednak sporne zdarzenie nie spełnia kryteriów przyjęcia odpowiedzialności za nieszczęśliwy wypadek. Powód był bowiem również sprawcą wypadku, w którym sam ucierpiał. Stan upojenia alkoholowego rozpoznany w chwili wypadku u powoda oznacza od 1,5 do 3 promili, a zatem przekracza nawet zwykły stan nietrzeźwości.

(odpowiedź na pozew k. 59 – 60)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

G. W. ubezpieczony był u pozwanego w ramach grupowego ubezpieczenia pracowniczego typ P (...) na wypadek śmierci oraz w ramach dodatkowego grupowego ubezpieczenia na wypadek trwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego spowodowanego nieszczęśliwym wypadkiem.

(okoliczność bezsporna:)

W dniu 7 marca 2014r. powód znajdując się w stanie nietrzeźwości wszedł na oznakowane przejście dla pieszych na ulicy (...) przy skrzyżowaniu z ulicą (...), gdy paliło się dla niego czerwone światło i został potrącony przez nadjeżdżający samochód marki S. (...) o nr rej. (...), który poruszał się z nadmierną prędkością (76 km/h). Gdyby kierujący pojazdem poruszał się z prędkością dozwoloną to gwałtownie hamując, opóźniłby swój ruch na tyle, że pieszy, przechodzący z lewej strony na prawą zdążyłby zejść z toru kolizyjnego.

(dowód: pisemna opinia biegłego sądowego R. S. k. 47 - 58)

P. karne o przestępstwo z art. 177 k.c. przeciwko kierującemu pojazdem J. S. (2) wyrokiem z dnia 28 listopada 2013r. (IX K 1168/13) zostało przez Sąd Rejonowy w Gdyni warunkowe umorzone. Sąd ustalił, iż J. S. (2) dopuścił się zarzucanego mu czynu tj. że nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym powodując nieumyślnie wypadek drogowy z tym ustaleniem, iż poprzez przekroczenie dozwolonej prędkości o 26 km/h przyczynił się on do potrącenia pieszego znajdującego się na oznakowanym przejściu dla pieszych uznając jednocześnie, iż wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne.

(okoliczność bezsporna: wyrok:19 – 20)

W wyniku przedmiotowego zdarzenia powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu na poziomie 63 %.

(dowód: pisemna opinia biegłego sądowego W. Ż. k. 138 - 143)

Powód otrzymał od ubezpieczyciela OC sprawcy zdarzenia odszkodowanie i zadośćuczynienie przy ustaleniu, iż przyczynił się on do spornego zdarzenia w 40 %. Natomiast pozwany odmówił wypłaty świadczeń wskazując, iż nie odpowiada ona za skutki nieszczęśliwego wypadku, który powstał, gdy ubezpieczony był w stanie nietrzeźwości.

(okoliczność bezsporna)

Sąd zważył, co następuje:

Analizując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, Sąd dał wiarę zgromadzonym w sprawie dokumentom co do zawartej umowy ubezpieczenia oraz dokumentacji lekarskiej co do jej istnienia i treści. Sąd uwzględnił również w niniejszej sprawie opinię biegłego sądowego W. Ż. na okoliczność ustalenia stopnia trwałego uszczerbku powstałego na skutek spornego zdarzenia. Została ona bowiem sporządzona przez osobę posiadającą odpowiednią wiedzę w tej dziedzinie. Nadto jest jasna, logiczna i wewnętrznie niesprzeczna, stąd nie ma podstaw do kwestionowania wniosków w niej zawartych. Ponadto żadna ze stron jej nie kwestionowała, jak również sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania wniosków w niej zawartych. W odniesieniu do zeznań powoda, to w ocenie sądu nie mogą one stanowić podstawy ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Zwrócić bowiem należy uwagę, iż powód umniejsza swoja winę w całym zdarzeniu w celu uzyskania świadczenia od pozwanego. Słuchany informacyjne oświadczył, iż wypił z kuzynem jedynie 2 lampki wina, natomiast słuchany już w charakterze strony początkowo potwierdził te okoliczności, a następnie wycofał się z tego wskazując, iż wina raczej nie pije, a piwo, ale nie wie w jakiej ilości wypił tego dnia. Ponadto pił sam przed wyjściem do kuzyna, a nie z nim. Co więcej pomimo tego, iż zeznał że nie pamięta wypadku to wskazywał, iż ludzie mówili mu, że wszedł na zielonym świetle. Tymczasem jak wynika z opinii biegłego R. S. z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych, która została sporządzona na zlecenie Prokuratury Rejonowej w Gdyni na potrzeby prowadzonego postepowania karnego powód wszedł na jezdnię przy czerwonym świetle. Ponadto z żadnego dokumentu czy innego dowodu nie wynika, aby opinia ta była nieprawidłowa, czy sprzeczna z jakimkolwiek dowodem. Również żadna strona w niniejszym postepowaniu nie kwestionowała przedmiotowej opinii, wręcz przeciwnie powoływała się na nią jako podstawę swojego stanowiska. Z tych też względów w ocenie sądu opinia ta mogła zostać wykorzystana w ramach niniejszego postępowania bez konieczności zlecania nowej opinii na te same okoliczności. Natomiast twierdzenia powoda, iż wszedł na zielonym świetle są zdaniem sądu jedynie przyjętą przez niego linią obrony przed zarzutami ze strony pozwanej, i nie pokrywają się z rzeczywistością.

Z kolei dowód z opinii Rzecznika Ubezpieczonych na okoliczność, iż powodowi należy się odszkodowanie od pozwanego sąd oddalił, albowiem przedmiotowa kwestia należy do oceny sądu orzekającego w niniejszej sprawie, a nie Rzecznika.

Powód domagał się w niniejszej sprawie zapłaty od pozwanego kwoty 22.800 zł wskazując, iż w związku z zajściem zdarzenia objętego umową ubezpieczenia tj. trwałego uszczerbku na zdrowiu w wyniku nieszczęśliwego wypadku pozwany zobowiązany jest do wypłaty mu spornej kwoty. Pozwany odmówił jednak wypłaty wskazując, iż powód znajdował się w stanie nietrzeźwości i spowodował wypadek.

W sprawie bezspornym było, iż powód ubezpieczony był w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń i że zastosowanie mają do zawartej umowy postanowienia zawarte w Ogólnych Warunkach Grupowego (...) pracowniczego Typ P plus o oznaczeniu (...) oraz w Ogólnych Warunkach Dodatkowego Grupowego (...) na wypadek trwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego spowodowanego nieszczęśliwym wypadkiem o oznaczeniu (...). Ponadto bezsporne było, iż za każdy stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu powodowi należy się kwota 360 zł. W sprawie nie ulegało również wątpliwości, iż w myśl § 14 pkt. 4 w/w OWU (...) odpowiedzialność pozwanego za skutki nieszczęśliwego wypadku jest wyłączona m.in. w przypadku gdy ubezpieczony był w stanie nietrzeźwości a spowodowało to zaistnienie nieszczęśliwego wypadku.

Sąd zważył przy tym, iż strony w sprawie skupiły się na interpretacji zapisu § 14 pkt. 4 OWU oraz stopnia upojenia alkoholowego i jego wpływu na zaistniałe zdarzenia, w tym przyczynienia się powoda. Podkreślić jednak należy, a na co słusznie zwrócił uwagę pozwany w ostatnim swoim piśmie, iż sporne zdarzenia nie można w ogóle uznać za nieszczęśliwy wypadek w rozumieniu powyższych OWU. Zważyć należy, iż definicja „nieszczęśliwego wypadku” znajduje się w § 2 ust. 1 pkt. 1 OWU (...) w myśl którego jest to przypadkowe, nagłe, niezależne od woli ubezpieczonego i stanu jego zdrowia, gwałtowne zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, będące wyłączną oraz bezpośrednią przyczyną zdarzenia objętego odpowiedzialnością pozwanego. Mając na uwadze powyższe sąd zważył, iż niewątpliwie co do zasady potrącenie pieszego przez samochód stanowi nieszczęśliwy wypadek. Zaznaczyć jednak należy, iż w realiach niniejszej sprawy potrącenie nie stanowiło jedynej i wyłącznej przyczyny zdarzenia jak również nie było niezależne od postepowania powoda. Powód bowiem znajdując się pod wpływem alkoholu sam wkroczył na przejście dla pieszych i co istotne na czerwonym świetle. W konsekwencji w ocenie sądu zachowanie powoda miało wpływ na zaistnienie spornego zdarzenia. Okoliczność, iż kierujący pojazdem przekroczył dozwoloną prędkość nie może w ocenie sądu prowadzić do uznania, iż to wyłącznie on spowodował zdarzenie. Gdyby bowiem powód przestrzegał zasad ruchu drogowego do zdarzenia również by nie doszło. Przesądziwszy powyższe dalsze zarzuty stron nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia i nie mogły odnieść skutku, dlatego też sąd pominął rozważania w tym przedmiocie je jako zbędne.

Reasumując w ocenie sądu w realiach niniejszej sprawy nie doszło do nieszczęśliwego wypadku w rozumieniu zapisów zawartej prze strony umowy, a tym samym pozwany nie ponosi odpowiedzialności za zaistniałe zdarzenie i nie jest zobowiązany do wypłaty świadczenia. Dlatego też sąd w punkcie I wyroku na podstawie art. 805 k.c. i wiążącej strony umowy oddalił powództwo.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie II wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 5 i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. 02.163.1348) i obciążył powoda jako stronę przegrywającą niniejszy proces kosztami postępowania w całości zasądzając od niego na rzecz pozwanego kwotę 2.417 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.