Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 stycznia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni

Wydział I Cywilny – Sekcja d.s. rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Marzanna Stefaniuk-Muczyńska

Protokolant: sek. Magdalena Czapiewska

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2017 r. w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa: Gminy M. G.

przeciwko: K. H.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanej K. H. na rzecz powoda Gminy M. G. kwotę 361 zł 13 gr (trzysta sześćdziesiąt jeden złotych 13/100) wraz z odsetkami:

a)  od kwoty 29 zł 70 gr ustawowymi za okres od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i ustawowymi za opóźnienie w wysokości odsetek ustawowych od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty,

b)  od kwoty 331 zł 43 gr ustawowymi za okres od dnia 1 kwietnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i ustawowymi za opóźnienie w wysokości odsetek ustawowych od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  przyznaje r.pr. W. Ł. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanej z urzędu i kwotę tę nakazuje wypłacić ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni.

UZASADNIENIE

Powódka Gmina M. G. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej K. H. kwoty 361,13 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 29,70 zł liczonymi za okres od dnia 1 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty i od kwoty 331,43 zł liczonymi za okres od dnia 1 kwietnia 2015 roku do dnia zapłaty i kosztami procesu.

W uzasadnieniu powódka wskazała, iż strony łączyła umowa użytkowania wieczystego udziału gruntu położonego w G. przy ulicy (...), stanowiącego własność Gminy M. G., oznaczonego na KM 70 jako działka nr (...) o powierzchni 2 929 m ². Z tytułu użytkowania wieczystego udziału, wynoszącego (...) części gruntu, o którym mowa wyżej, przysługującego pozwanej K. H. – właścicielce lokalu mieszkalnego nr (...) w budynku przy ulicy (...) kl. 129, dla którego prowadzona jest księga wieczysta (...) – według twierdzeń pozwu - pozwana zobowiązana była do zapłaty na rzecz powoda opłaty rocznej, z góry w terminie do dnia 31 marca każdego roku. Wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego udziału gruntu za lata 2014 i 2015 wynosiła łącznie 361,13 zł, tj. 29,70 zł - opłata roczna za rok 2014 i 331,43 zł – opłata roczna za rok 2015. Pozwana nie uiściła żadnej ze wskazanych powyżej należności za użytkowanie wieczyste udziału w/w gruntu, to jest w sumie kwoty 361,13 zł dochodzonej niniejszym pozwem.

Powód pomimo, iż obowiązek ponoszenia opłaty za użytkowanie wieczyste wynika bezpośrednio z ustawy, wzywał pozwaną do dobrowolnego uregulowania należności. (pozew k.2-5)

W sprzeciwie od wydanego w sprawie w postępowaniu upominawczym nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa, podnosząc iż obecnie w Prokuraturze Rejonowej w Gdyni wszczęte zostało śledztwo pod sygnaturą 3 Ds/159/15 w sprawie doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez zawarcie umowy sprzedaży prawa własności nieruchomości położonej w G. przy ulicy (...), w którym pozwana jest osobą pokrzywdzoną. Pozwana wskazała, iż została wprowadzona w błąd przez osoby trzecie, które wykorzystując jej zły stan zdrowia, dopuściły się popełnienia przestępstwa na szkodę pozwanej. Z uwagi na powyższe okoliczności, pozwana wniosła o zawieszenia postępowania w niniejszej sprawie do czasu rozpoznania sprawy toczącej się w Prokuraturze Rejonowej w Gdyni, gdyż wynik tej sprawy będzie miał wpływ na wynik sprawy niniejszej, a w szczególności będzie decydujący dla uznania, iż na pozwanej nie ciążył obowiązek zapłaty na rzecz powoda kwot z tytułu użytkowania wieczystego udziału w przedmiotowym gruncie. Dodatkowo pozwana wskazała, iż nigdy nie nabyła mieszkania, którego dotyczy opłata z tytułu użytkowania wieczystego udziału gruntu, nigdy w nim nie mieszkała, jak też nigdy z niego nie korzystała, będąc jedynie figurantem w transakcji, której przedmiotem było nabycie prawa własności tego lokalu. (sprzeciw od nakazu zapłaty k. 7-8-v, oświadczenie pozwanej – protokół rozprawy k. 91)

Pismem z dnia 08 czerwca 2016 roku powód, odnosząc się do sprzeciwu pozwanej, podtrzymał żądanie pozwu w całości wskazując, iż pozwana jako użytkownik wieczysty zobowiązana jest do ponoszenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, zaś podnoszone przez pozwaną zarzuty i twierdzenia pozostają bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. (pismo powoda k. 30)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy sprzedaży z dnia 11 czerwca 2010 roku K. H. nabyła prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w G. przy ulicy (...) kl.129, dla którego Sąd Rejonowy w Gdyni V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...) wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego gruntu będącego własnością Gminy M. G. oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokalu, wynoszącym (...).

dowód: odpis zwykły księgi wieczystej (...) k. 65-66

Pismem z dnia 11 czerwca 2013 roku Prezydent Miasta G. wypowiedział K. H. wysokość dotychczasowej opłaty rocznej za grunt oddany w użytkowanie wieczyste. Jednocześnie wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu o powierzchni 2 929 m ² położonego w G. przy ulicy (...) stanowiącego własność Gminy M. G., oznaczonego na KM 70 jako działka (...), a będącego we współużytkowaniu wieczystym (...) Spółdzielni Mieszkaniowej im. (...) i osób fizycznych, dla udziału przypadającego na w.w. lokal mieszkalny, należący do K. H., ustalona została w roku 2014 na kwotę 29,70 zł, zaś w roku 2015 na kwotę 331,43 zł z terminem płatności do dnia 31 marca każdego roku z góry.

okoliczność niesporna, nadto: wypowiedzenie opłaty rocznej wraz z dowodem doręczenia k. 7-8

Pismem z dnia 21 września 2015 roku Gmina M. G. wezwała K. H. do zapłaty kwoty 378,40 zł tytułem opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu wraz z odsetkami, jednakże K. H. nie uiściła należności.

okoliczność niesporna, nadto: dowód: wezwanie do zapłaty wraz z dowodem doręczenia k. 9,10

Pismem z dnia 03 lipca 2015 roku Prokuratura Rejonowa w Gdyni skierowała do K. H. – jako pokrzywdzonej pismo, stanowiące zawiadomienie o wszczęciu śledztwa pod sygnaturą 3 Ds/159/15 w sprawie doprowadzenia w dniu 11 czerwca 2010 roku do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o wartości 330.000 zł poprzez zawarcie umowy nabycia prawa własności nieruchomości położonej w G. przy ulicy (...).

dowód: zawiadomienie o wszczęciu śledztwa k. 11

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych, nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron.

W świetle tak ustalonego stanu faktycznego sprawy, jak również wobec niekwestionowania przez pozwaną powództwa tak, co do zasady, jak i wysokości, Sąd uznał, iż przedmiotowe powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Rozstrzygając w powyższy sposób Sąd miał na względzie, że zgodnie z art. 238 k.c. wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.

Jak stanowi bowiem art. 71 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U.04.261.2603, ze zm.) za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. W myśl art. 71 ust 4 ww. ustawy opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego. Zgodnie natomiast z art. 71 ust. 6 ww. ustawy w razie wygaśnięcia użytkowania wieczystego opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego za rok, w którym prawo wygasło, podlega zmniejszeniu proporcjonalnie do czasu trwania użytkowania wieczystego w tym roku.

W świetle przytoczonej regulacji, jak też w świetle całokształtu okoliczności niniejszej sprawy, zważywszy przede wszystkim, iż prawo odrębnej własności lokalu i związany z tym prawem udział w gruncie, pozostającym w użytkowaniu wieczystym, z tytułu którego powód domagał się zapłaty opłaty rocznej, w sposób niebudzący wątpliwości przysługiwało i w dalszym ciągu przysługuje pozwanej, Sąd uznał, iż zarzuty podniesione przez pozwaną nie zasługiwały na uwzględnienie.

Pozwana, kierując zarzuty przeciwko żądaniu pozwu powoływała się przede wszystkim na to, iż nigdy nie nabyła mieszkania, którego dotyczy opłata z tytułu użytkowania wieczystego udziału gruntu, nigdy w nim nie mieszkała, jak też nigdy z niego nie korzystała, będąc jedynie figurantem w transakcji, której przedmiotem było nabycie prawa własności tego lokalu. Jednocześnie, w związku z tak sformułowanym zarzutem, pozwana domagała się zawieszenia postępowania w niniejszej sprawie do czasu rozstrzygnięcia sprawy karnej, w której obecnie Prokuratura Rejonowa w Gdyni prowadzi śledztwo pod sygnaturą 3 Ds/159/15, wskazując iż wynik tej sprawy będzie miał znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy niniejszej.

W tym miejscu należy wskazać, iż Sąd oddalił powyższy wniosek, uznając iż rozstrzygnięcie sprawy karnej pozostaje bez znaczenie dla przedmiotowego rozstrzygnięcia, zaś zawieszenie postępowania zmierzałoby jedynie do jego przedłużenia.

Z ustalonego, przede wszystkim w oparciu o treść księgi wieczystej o nr (...), stanu faktycznego wynika, że pozwana K. H. w 2010 roku nabyła prawo odrębnej własności przedmiotowej nieruchomości wraz z udziałem w gruncie i w dalszym ciągu wpisana jest jako właściciel przedmiotowego prawa.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 06 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn.Dz.U. z 2013 r. poz.707 ze zm.) domniemywa się, że prawo jawne z księgi wieczystej jest wpisane zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym.

Na podstawie wpisu w księdze wieczystej należy więc domniemywać istnienie ujawnionego prawa oraz fakt przysługiwania tego prawa wpisanej osobie. Połączenie tych dwóch domniemanych faktów stwarza ułatwienia dowodowe w obrocie i postępowaniu sądowym (czy w innym postępowaniu urzędowym).

Skoro więc wpis dokonany w dziale II – (...), załączonej do akt sprawy księgi wieczystej, nakazuje przyjąć domniemanie, iż prawo własności przedmiotowego lokalu wraz z udziałem związanym z własnością lokalu, od 2010 r. przysługiwało i nadal przysługuje pozwanej K. H., w ocenie Sądu, podnoszony przez nią zarzut, iż tego lokalu nie nabyła, uznać należy za chybiony.

Zważyć należy, iż pozwana w okresie objętym żądaniem pozwu była użytkownikiem wieczystym udziału gruntu związanego z przysługującym jej prawem własności lokalu, zaś okoliczność braku nabycia prawa własności lokalu, braku korzystania z tego lokalu czy braku zamieszkiwania w nim, nie mają znaczenia dla obowiązku pozwanej ponoszenia opłat rocznych z tytułu wieczystego użytkowania udziału gruntu związanego z przysługującym jej prawem.

Przez stan prawny nieruchomości należy rozumieć stan odnoszący się do niej praw wpisanych w działach II, III i IV księgi wieczystej, natomiast rzeczywisty stan prawny nieruchomości to stan zgodny z prawem materialnym czyli stan „prawdziwy”.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 w/w ustawy o księgach wieczystych i hipotece w razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym osoba, której prawo nie jest wpisane lub jest wpisane błędnie albo jest dotknięte wpisem nieistniejącego obciążenia lub ograniczenia, może żądać usunięcia niezgodności.

Jedynym sposobem na usunięcie tej niezgodności jest wytoczenie powództwa o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, w wyniku zaś uwzględnienia żądania określonego w art. 10 ust. 1 w.w ustawy, nastąpi obalenie domniemania przewidzianego w art. 3 tej ustawy oraz ujawnienie w księdze wieczystej aktualnego stanu prawnego.

Tym samym kwestionowanie przez pozwaną przysługującego jej prawa własności przedmiotowego lokalu, możliwe jest w drodze odrębnego powództwa o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym i dopiero rozstrzygnięcie takiego żądania będzie miało wpływ na ewentualne obalenie domniemania związanego z istniejącym w księdze wieczystej wpisem prawa jawnego.

W rozpoznawanej sprawie pozwana została zatem obciążona opłatą roczną za okres objęty żądaniem pozwu, tj. za okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 roku oraz od dnia 1 stycznia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku, czemu Sąd dał wyraz w pkt I wyroku, zasadzając od pozwanej na rzecz powódki kwotę 361,13 złotych wraz z odsetkami: od kwoty 29,70 złotych ustawowymi za okres od dnia 01 kwietnia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie w wysokości odsetek ustawowych od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty, od kwoty 331,43 złotych ustawowymi za okres od dnia 01 kwietnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie w wysokości odsetek ustawowych od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty. O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 i 482 k.c.

O kosztach zawartych w pkt II wyroku orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c.

Powódka wygrała proces w całości, wobec czego należy jej się od pozwanej zwrot kosztów w kwocie 150 zł, na którą to kwotę składa się: poniesiona przez powódkę opłata sądowa – 30 zł i koszty zastępstwa procesowego – 120,00 zł. Wysokość kosztów zastępstwa procesowego wynika z § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r. poz.1804).

W oparciu o § 2 i § 8 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2015r. poz.1805) w pkt III wyroku Sąd nakazał wypłacić ze środków Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni, pełnomocnikowi pozwanej radcy prawnemu W. Ł. kwotę 120,00 zł tytułem zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanej z urzędu.